Αυτή η ανάρτηση είναι παραγγελιά. Κάποια που αυτήν την ώρα που εγώ γράφω, ταξιδεύει για Λευκάδα. Θα φτάσει ξημερώματα και το πρωί, θέλει, λέει, οπωσδήποτε να διαβάσει εδώ μέσα...κάτι (δεν διευκρίνισε τι....). Φαντάζομαι, θέλει φωτογραφίες και σχόλια για το χθεσινό γεγονός! 

Αν και τα  λέγαμε όλη  μέρα σήμερα, όλα τα σχολιάσαμε, όλα τα "είδαμε", πολλά καταλάβαμε....

Πολύ συζήτηση, και για άλλη μια φορά, μια ταύτιση απόψεων εξωφρενικά απόλυτη! Και η συγκίνηση και το συναίσθημα έντονο, χωρίς όμως να φαίνεται, έντονο αλλά καλά κρυμμένο καλυμμένο κάτω από το χαμόγελο!  

Γύρω μας πολλές καταστάσεις....το παράλογο και το λογικό, η ομορφιά και η..ασχήμια (της ψυχής και όχι μόνο), η ζήλια, η ευτυχία, η τρέλα, οι στιγμές έντασης, οι στιγμές κούρασης...μέχρι το ξημέρωμα.

Και μετά  ξημερώματα πια, ψιθυριστά λίγο πριν κοιμηθούμε να λέμε τα "δικά" μας! Αλήθεια έχουμε ξανακοιμηθεί μαζί νεαρά; Δεν θυμάμαι! Και το μεσημεράκι που ξυπνήσαμε να τα πιάνουμε πάλι από την αρχή, αυτή τη φορά όμως "ξεψαχνίζοντας" ντοκουμέντα (φωτογραφίες δηλαδή, από τις πιο πρόσφατες τις χθεσινοβραδινές του γάμου, μέχρι παλαιότερες, για να έρθει πάλι η νοσταλγία να μας αγκαλιάσει). Και μετά σχεδόν να πνίξει εσένα, καθώς μου ζήτησες μια χάρη...μια βόλτα σε παλιά..."λημέρια"! Μια ώρα οδηγούσα ( θα σου χρεώσω μιάμιση....). Θα μπορούσα και περισσότερο αν  υπήρχε χρόνος και αν μου το ζητούσες. Μία σε έχω, σου χαλάω χατήρι;

 Και μετά έφτασε η ώρα να φύγεις και μου πες και ότι με αγαπάς και όταν έφυγες με πιάσανε και τα "ζουμιά". Και κάθομαι εγώ τώρα να ξενυχτάω για να εκπληρώσω την υπόσχεση που σου έδωσα......

Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια

Καλά ήταν... "πάντα από χαρές" που λέμε και στη Λευκάδα!