Το ερημοκλήσι του Αγίου Νικήτα στον Πόρο (Παραδόσεις από τον Πόρο) - 1

Στο βιβλίο του Τάσου Π. Κοντομίχη, "Τα τοπωνύμια της Λευκάδας", διάβασα την παρακάτω παράδοση και σας τη μεταφέρω έτσι ακριβώς όπως είναι γραμμένη.
 Γράφει ότι είναι γνωστή η παράδοση αυτή στο χωριό, χωρίς ωστόσο να αναφέρει κάποια άλλη πηγή από όπου θα μπορούσα να πάρω περισσότερες πληροφορίες!
Ρώτησα "ιντερνετικό" φίλο που ζει στο Μικρό Γιαλό και μέσω συγγενικού του προσώπου, επιβεβαίωσε ότι υπάρχει ένα κατερειπωμένο εκκλησάκι στην περιοχή. (Ελπίζω το καλοκαίρι να μου υποδείξει και το που ακριβώς)!


"Άγιος Νικήτας, (στον), κατερειπωμένο ερημοκκλήσι στα νότια παραθαλάσσια του χωριού. Στο χωριό είναι γνωστή η παρακάτω παράδοση σχετικά με το μέρος αυτό: "Εκεί ερχόταν κάποτε ένα καΐκι τη νύχτα, με μεγάλη τρικυμία. Σε μια στιγμή λέει ο πατέρας στο παιδί: Δεν πάμε καλά και το παιδί απαντά: Βρισκόμαστε ανάμεσα από δυο λιμάνια. Και πραγματικά το αδικοχαμένο παιδί είχε δίκιο, όπως θα δούμε παρακάτω. δεξιά το Πόρτο Θηλειά και αριστερά το Πόρτο Σύβοτα,  λέει. Μέσα στο σκοτάδι όμως ο πατέρας, στα 20 μέτρα, αντίκρισε εκεί ένα βράχο και φωνάζει στο παιδί: φόντο, την άγκυρα, αλλά η άγκυρα δεν ηύρε πάτο΄ τότε ο πατέρας σηκώνει τη γέκια, δηλ, το μοχλό με τον οποίο χειριζόμαστε το πηδάλιο, άλλως λαγουδέρα, και τη στιγμή που το παιδί δείχνοντας το χάρτη έλεγε: ¨Πατέρα, κοίτα...", έπεσε λυσσαλέα στο κεφάλι του παιδιού και το άφησε νεκρό. Τα απόνερα του βράχου και τα ρέματα παρέσυραν το καΐκι λίγο δεξιά και μπήκε στον κόλπο Πόρτο Θηλειά. Εκεί ο πατέρας έφτιαξε το εκκλησάκι του Αγ. Νικήτα σε πολύ βραχώδες μέρος"

Χρυσούλα Σκλαβενίτη

Νηπιαγωγός με καταγωγή από τη Λευκάδα. Εδώ μέσα κάνω πράξη τα ελάττωμα μου: να φωτογραφίζω, να ερευνώ και να γράφω για το νησί μου, σ΄ ένα μείγμα ρομαντισμού και αυστηρού ρεαλισμού... γιατί πάντοτε ακροβατούσα ανάμεσα σ' αυτά τα δυο.

1 σχόλιο: