Νοσταλγίες

Πριν ένα χρόνο έκλεισα  την τέταρτη δεκαετία της ζωής μου, και έπαθα αυτό που έλεγα ότι δεν θα πάθω ποτέ. Κρίση ηλικίας! Το αστείο είναι ότι πάντα πείραζα όσους έλεγαν ότι μεγάλωσαν! Και τώρα όταν αναφέρεται η λέξη "ηλικία" μπροστά μου.......ξεκινάει καυγάς. 
Ξαφνικά αισθάνομαι κουρασμένη, αισθάνομαι, "ηλικιωμένη", αισθάνομαι ότι όλα τελείωσαν για μένα, ότι δεν έχω ζήσει τίποτα, ότι ο χρόνος που μου μένει είναι απειροελάχιστος! 
Και ξεκίνησα και αυτό εδώ μέσα...και άρχισα να ψάχνω παλιές φωτογραφίες..και ανακάλυπτα σ΄αυτές ένα μικρό ξανθό κοριτσάκι, κακομαθημένο, φοβητσιάρικο, μαζεμένο! Ένα κοριτσάκι που μεγάλωσε πια, που έχασε το ξανθό χρώμα και έγινε καστανό... Που μπορεί να μην είναι πια κακομαθημένο, αλλά εξακολουθεί να είναι φοβισμένο, ή μάλλον τρομοκρατημένο. Που θεωρητικά έχει περισσότερη λογική από τότε και που όμως αυτή ακριβώς η λογική του φαντάζει άχρηστη. 
Δεν τη θέλει αυτή τη λογική! Τη σιχαίνεται, τη μισεί....! Αναπολεί τα παλιά καλοκαίρια με νοσταλγία, αλλά θα ΄θελε να είχε τη δύναμη να γυρίσει τα χρόνια πίσω και να τα ζήσει αλλιώς! Με θάρρος! Με δύναμη! Να γνωρίσει το νησί  του από την αρχή! Να ξαναβρεί τους φίλους των παιδικών του χρόνων και να ζήσουν άλλες πιο τρελές στιγμές. 

Με χαλάνε τελικά οι παλιές φωτογραφίες!


Χρυσούλα Σκλαβενίτη

Νηπιαγωγός με καταγωγή από τη Λευκάδα. Εδώ μέσα κάνω πράξη τα ελάττωμα μου: να φωτογραφίζω, να ερευνώ και να γράφω για το νησί μου, σ΄ ένα μείγμα ρομαντισμού και αυστηρού ρεαλισμού... γιατί πάντοτε ακροβατούσα ανάμεσα σ' αυτά τα δυο.

4 σχόλια:

  1. Αγαπημένη μου,sexy ξαδερφούλα. Μην πτοείσαι. Δεν είναι τίποτα, θα σου περάσει.Έτσι φαίνεται στην αρχή και μετά συνηθίζεις, κάτι ξέρω κι εγώ σαν "γηραιότερη". χα, χα! Το μυστικό είναι ένα και μοναδικό . Κάνε πράγματα για σένα, πράγματα που σε ευχαριστούν και σε "γεμίζουν". Προσπάθεια θέλει και ξεπερνιέται. Α! και μην κοιτιέσαι στον καθρέφτη, είναι εχθρός.( Τελικά χαίρομαι που σε ξανβρίσκω καθημερινά).Φιλιά πολλά. Μ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τα ταξίδια σε ΄κείνα τα χρόνια μένουν μόνο όνειρα... οι φωνές μας και τα τραγούδια σώπασαν... και να που η ζωή τώρα κυλάει πιο γρήγορα...τα παιδιά και τα παιχνίδια χάθηκαν... Δε φταις εσύ που μεγαλώνεις ούτε κανένας άλλος από μας...
    Απλά φταίει η ζωή που είναι μικρή !!! Μη τη μικραίνεις κι άλλο εσύ (στη βιάση σου να προλάβεις) πετώντας στο πηγάδι της λήθης "στιγμές", "φιλίες", "ανθρώπους"...

    ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ ΧΡΥΣΟΥΛΑ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι...άνώνυμε/η.... δεν φταίω εγώ και όλοι μεγαλώνουμε. Το ξέρω απλά άλλους τους επηρεάζει άλλους όχι..Εμένα δυστυχώς με επηρέασε... και αργεί να μου περάσει και ..πονάει!
      Καλό θα ήταν να ξέρω και ποιος/ποια εισαι...

      Διαγραφή