Και εκεί που πας να θυμηθείς τι έκανες τα καλοκαίρια σαν παιδί...και ψάχνεις τις κιτρινισμένες φωτογραφίες των παιδικών σου χρόνων .... πέφτεις πάνω σε φωτογραφίες πιο πρόσφατες! Και απλά θυμάσαι το περσινό καλοκαίρι και ένα...πώς να το πεις... πανηγύρι, μάζωξη, οικογενειακή συγκέντρωση που κράτησε ένα συνήθως κοιμισμένο χωριό , ξύπνιο ως τα χαράματα....! 

Ξέρεις τι είναι να είσαι χαλαρός (ας πούμε τώρα ...με δυο παιδιά στην παραλία μόνο χαλαρός δεν είσαι...) και να αγναντεύεις το γαλάζιο της θάλασσας, να μαυρίζεις αλύπητα στον ήλιο, να συζητάς για ενδιαφέροντα θέματα  τύπου....έχω μαυρίσει πιο πολύ δεξιά κάτσε να γυρίσω να με δει ο ήλιος και αριστερά...και ξαφνικά κάποιος από τα ξαδέρφια (η καλύτερη παρέα που υπάρχει !!!!!!!!!!) να πετάει μια ιδέα που αρχικά σου φαίνεται αφόρητα βαρετή: "Κάνουμε ένα μπάρμπεκιου το βράδυ;"

Οι πρώτες αντιδράσεις ήταν: ε;;; τι;;; που;; πώς;;; Και στη συνέχεια πέφτουν οι ιδέες..(Σημειώστε ότι δεν είχαμε ιδέα αν υπήρχε καν ο αναγκαίος εξοπλισμός για το όλο εγχείρημα). Τι θα ψήσουμε, τι θα πιούμε, ποιους θα καλέσουμε.......

Κι εκεί που είπαμε να το μαζευτούμε μεταξύ μας καμιά δεκαπενταριά άτομα, στην πράξη βρέθηκε να παρελαύνει το μισό χωρίο στο περίφημο μπάρμπεκιου που τελικά μάλλον πίναμε παρά τρώγαμε... Οι ρόλοι μοιράστηκαν: οι ψήστες στις δανεικές ψησταριές (έμειναν νηστικοί τελικά)... οι θείες και μαμάδες που ανέλαβαν τα μαγειρέματα των συμπληρωματικών εδεσμάτων, οι ντεντέκτιβ που θα ανακάλυπταν που θα βρούμε άλλες μπύρες μιας και αυτές που φιλοξενούσαν τα ψυγεία τελείωναν σε χρόνο μηδενικό , οι φωτογράφοι που θα αποθανάτιζαν το γεγονός, ο υπεύθυνος μουσικής κάλυψης του γεγονότος.......

Και ήρθε το βράδυ και έγινε πανζουρλισμός......τα δεκαπέντε αρχικά υπολογισμένα άτομα έγιναν ....πενήντα πέντε... τα φαγητά και τα ποτά δεν έφτασαν..η μουσική έπαιζε από τα αυτοκίνητα μιας και δεν υπήρχε κάτι άλλο ...είχαμε και ζωντανή μουσική αφού η οικογένεια μου φημίζεται για τους μουσικούς της (ούτε ένα τόσο δα μικρό τελεντάκι δεν έμεινε για μένα). Είχαμε χορό, είχαμε τούρτα που κάλυψε τα γενέθλια τριών αν θυμάμαι καλά ατόμων, είχαμε τραγουδιστές και τραγουδίστριες που ανακάλυψαν το ταλέντο τους εκείνο το βράδυ, μια τρελή  με μια κάμερα στο χέρι (εγώ) , είχαμε αλλοδαπά στοιχεία που χόρεψαν, έφαγαν γλυκό με το περιτύλιγμα και ήπιαν ό,τι είχε απομείνει. Είχαμε μια θεία να σπάει πιάτα στις "παραγγελιές" της! Αλλοπαρμένα παιδάκια που εκεί που έκαναν ποδήλατο και φώναζαν εκεί τα έβρισκες στον καναπέ να κοιμούνται το ένα πάνω στο άλλο...Και άλλα , και άλλα....

Ένα από τα ωραιότερα  βράδια που πέρασα ποτέ και που δύσκολα θα επαναληφθεί...

Αυτό είναι το καλοκαίρι στη Λευκάδα.

Αυτό είναι το δικό μου καλοκαίρι!

Και ένα ενδεικτικό βιντεάκι.......

Α family και όχι μόνο νυχτο...ξημέρωμα