Καμιά 15αριά χρόνια πριν ήμουν στη Νάξο και την ώρα του δειλινού, μερικές εκατοντάδες άτομα, στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο, ήμασταν στην Πορτάρα για να δούμε το ηλιοβασίλεμα. Ωραίο, δε λέω.
Και αλλού..παντού το ηλιοβασίλεμα κρύβει μαγεία, ηρεμία, χαλάρωση... Κρύβει όλα όσα έζησες μέσα στη μέρα και εκείνη την ώρα τα αναπολείς. Είτε αυτά είναι ευχάριστα, διασκεδαστικά, χαρούμενα και σε κάνουν να χαμογελάς. Είτε είναι δυσάρεστα, σου προκαλούν πόνο, θλίψη, στενοχώρια, και σε κάνουν απλά να κοιτάς τον ήλιο να φεύγει και να ελπίζεις ότι αύριο όλα θα είναι καλύτερα.
Το καλύτερο ηλιοβασίλεμα όμως είναι πάντα στον τόπο που αγαπάς, στον τόπο σου, που όσο μακριά κι αν είσαι τον κουβαλάς στην καρδιά και στη ψυχή σου!
 |
| Ηλιοβασίλεμα από το γνωστό γεφυράκι |
 |
| Ηλιοβασίλεμα στο Κάθισμα |
 |
| Κάθισμα, όταν τα σύννεφα αποχαιρετούν τον ήλιο. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου