Έχεις γυρίσει 7 το πρωί. Από πανηγύρι!
Και 9 το πρωί..φεύγεις...για πανηγύρι!
Γι΄ αυτό λατρεύω τα καλοκαίρια!
Η αλήθεια είναι ότι ποτέ, μα ποτέ, δεν έχω βρεθεί σε πρωινό πανηγύρι!
Πολύ περισσότερο στη μέση του πουθενά...στον Αη Γιάννη στο Ροδάκι!
Είχα επισκεφτεί νωρίτερα το καλοκαίρι το μοναστήρι για να βγάλω φωτογραφίες και να ενημερωθώ για την ιστορία του. Τότε, φυσικά δεν ήξερα ότι η επόμενη επίσκεψη θα ήταν τόσο διαφορετική.
Ο σύλλογος Βουρνικιωτών Λευκαδας "Ο Αϊ Γιάννης στο Ροδάκι", διοργανώνει αυτό το πρωινό γλέντι κάθε χρόνο μια αυγουστιάτικη Κυριακή, εκεί γύρω στο δεκαπενταύγουστο.
Η γιορτή ξεκινά με λειτουργία στην εκκλησία, που είναι αφιερωμένη στον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο, και στη συνέχεια στον πολύ όμορφο χώρο έξω από τα "τείχη" του μοναστηριού, με την εκπληκτική θέα προς τον κάμπο του Μαραντοχωρίου.
Αμέσως μετά, όλοι, πιστοί και επισκέπτες, μαζεύονται εκεί και .."προθερμαίνονται..."
Τραπέζια καρέκλες... έτοιμα στημένα!
Οι μουσικοί στη θέση τους, έτοιμη να ξεκινήσουν!
Ο σύλλογος έχει φροντίσει για τα απαραίτητα του γλεντιού και κερνάει τους πανηγυριώτες "νηστίσιμη" ριγανάδα, μιας και είμαστε πριν τη γιορτή της Παναγίας.
Κάποιοι ακόμα με τον πρωινό καφέ στο χέρι (....ναι εγώ...!!!), κάνουν γύρα στο χώρο και μαζεύουν πληροφορίες.
Ο πάντα πρόθυμος, να με βοηθήσει, Βασίλης Θεοχάρης, με ενημερώνει για το σκεπτικό και το ιστορικό της γιορτής!
Η γιορτή λοιπόν έχει σαν σκοπό να μάθει ο κόσμος το μοναστήρι, να το επισκεφτεί, να γνωρίσει την ιστορία του , αλλά και τις προσπάθειες του συλλόγου για την διάσωσή και συντήρηση του!
Η εκκλησία χτίστηκε πάνω στο δάπεδο αρχαίου ναού, επισήμως της Δήμητρας, αλλά υπάρχει και άλλη άποψη! Ωστόσο εδώ, δεν θα αναφερθώ στην ιστορία και άλλα στοιχεία του μοναστηριού! (Αυτό θα γίνει σε επόμενη ανάρτηση)!
Εδώ θα σταθούμε στο γλέντι!
Αφού λοιπόν φάγαμε και ήπιαμε..και στην πορεία γίναμε μια μεγάλη παρέα, αρχίζει και ο χορός!
Στο πάλκο, μια ιστορική "ροκ" (όπως την χαρακτήρισε, μια αγαπημένη) μορφή των πανηγυριών της Λευκάδας (βλ Γάτος) και ο "Κοπανέλος", να δίνει ρυθμό με το κλαρίνο του!
Ο χορός δειλά στην αρχή, ξεκίνησε με τους Βουρνικιώτες. Πολύ γρήγορα όμως ακολουθούν και οι κοντοχωριανοί! Και οι παραέξω φυσικά δεν έμειναν αμέτοχοι!
'Άνθρωποι κάθε ηλικίας, από παιδάκια μέχρι πολύ ηλικιωμένους, έριξαν μια "γυροβολιά"!
Ακόμα κι εγώ που έχω περίεργη σχέση με το χορό!
Ε..είχα και αγαπημένα πρόσωπα γύρω μου: Γονείς, θείους, ξαδέρφια!
Που επειδή είναι και του καλλιτεχνικού, είπανε και ένα τραγούδι!!!
Αυτά τα ξαδέρφια τελικά είναι μεγάλο φάρμακο!
Έγινε γλέντι ωραίο! Γλέντι που δεν το περίμενα! Και κράτησε, μέχρι τις πολύ μεσημεριανές ώρες, χωρίς να μας πτοεί ο ήλιος που είχε βαλθεί να μας λιώσει εκείνη την ημέρα!
Και του χρόνου, καλά να 'μαστε ...εκεί θα ΄μαστε!
Εννοείται ότι εκεί θα είμαστε. Δεν είχα πάει ούτε εγώ σε πρωινό πανηγύρι, φέτος ήταν η πρώτη μου φορά η οποία θα έχει και συνέχεια. Εκείνη η μέρα ήταν η πιο όμορφη του φετινού καλοκαιριού για μένα. Ευχαριστώ που μου το πρότεινες.
ΑπάντησηΔιαγραφήTου χρόνου φρόντισε να με ακολουθείς παντού!
Διαγραφή