Μέρες Φεστιβάλ (3)... Λευκάδα....17-24 Αυγούστου




52 χρόνια τώρα, δίνει χρώμα, κίνηση και ρυθμό!
52 χρόνια  κάνει αυτό που έχουμε βαρεθεί να ακούμε τα τελευταία χρόνια διαπολιτισμικότηκα (ή πολυπολυτισμικότητα), πράξη και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο!



Ξεκίνησε το 1962, σαν μέρος αρχικά των Γιορτών Λόγου και Τέχνης, που διοργανώνονται ήδη από το 1955.  Εμπνευστής ο Αντώνης Τζεβελέκης.
Χρόνο με το χρόνο η διοργάνωση κερδίζει τις εντυπώσεις!  Το φεστιβάλ ενώνει λαούς, δημιουργεί φιλίες, "αδερφοποιεί" πόλεις, προσελκύει κόσμο.
Κάνει τη Λευκάδα γνωστή στα πέρατα του κόσμου.
Η αγορά παραμένει ο κεντρικός άξονας του, από κει περνούν χορεύοντας κάθε φορά όλοι οι χορευτές.
Το που καταλήγει και το που συνεχίζονται οι εκδηλώσεις αλλάζει, πότε η πλατεία, πότε το Πάρκο της παραλίας, ο Μαρκάς, το κάστρο, το Ανοιχτό Θέατρο...





Οι ιδιαίτερες στιγμές του πολλές: 
Η συμμετοχή για πρώτη φορά σε ελληνικό φεστιβάλ σοσιαλιστικών χωρών το 1963.
Η "Καβαλερία Ρουστικάνα" της Κάλλας το 1964, που η ντίβα ήταν στη Λευκάδα με τον Ωνάση.
Το Συνέδριο της Amicale Folklorique Internationale το 1966
Η φωνή του Αλέξη Κωστάλα απ΄το  1983 και μετά.

Μια ενδιαφέρουσα αναδρομή στην ιστορία του φεστιβάλ απ΄ όπου και οι παραπάνω πληροφορίες είναι στη σελίδα του Πνευματικού Κέντρου Λευκάδας .

Είχα να παρακολουθήσω το φεστιβάλ πολλά χρόνια. Αυτό, που για τους περισσότερους κατοίκους της χώρας κυρίως, είναι αυτονόητο ή και μια βαρετή εκδήλωση, για μένα ήταν εμπειρία!
Μια όμορφη, πολύχρωμη, πολυφωνική εμπειρία, που χάρηκα που τη μοιράστηκα με τα παιδιά μου και που θα συνεχίσω να τη βιώνω κάθε χρόνο από ΄δω και πέρα!

Άκουσα πολλά, άσχημες κριτικές. Βαρετές παραστάσεις, επαναλαμβανόμενα μοτίβα, έλλειψη πρωτοτυπίας, λάθη και ελλείψεις στην διοργάνωση! 
Αυτά υπήρχαν, υπάρχουν, θα υπάρχουν! 
Οι διοργανωτές, θέλω να έχω την ρομαντική άποψη ότι κάθε φορά κάνουν ό,τι καλύτερο! Και στην τελική είναι και φυσιολογικό ένας θεσμός 52 χρόνων κάποια στιγμή να έχει τάσεις κούρασης και κορεσμού! 
Όμως κρατάει, και φαντάζομαι, είναι ένας θεσμός ανοιχτός σε νέες ιδέες. 
Κάθε πτυχή του πολιτισμού ενός τόπου έχει περιόδους ακμής και παρακμής. Όμως η εμπλοκή πολλών νέων ανθρώπων, δίνει πάντα μια νότα αισιοδοξίας και σίγουρα το φεστιβάλ έχει πολύ μέλλον μπροστά του ακόμη! 

Εδώ συγκέντρωσα φωτογραφίες με... μικρές στιγμές, γεμάτες χρώμα και κίνηση. Μακάρι να μπορούσα να σας μεταφέρω και τον ήχο!

Καλή βόλτα......





















































Χρυσούλα Σκλαβενίτη

Νηπιαγωγός με καταγωγή από τη Λευκάδα. Εδώ μέσα κάνω πράξη τα ελάττωμα μου: να φωτογραφίζω, να ερευνώ και να γράφω για το νησί μου, σ΄ ένα μείγμα ρομαντισμού και αυστηρού ρεαλισμού... γιατί πάντοτε ακροβατούσα ανάμεσα σ' αυτά τα δυο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου