Το κάστρο της Αγίας Μαύρας





Είχα πάει και παλιότερα, αλλά μια μικρή βόλτα, μέχρι την ομώνυμη εκκλησία και πίσω. Φέτος το γύρισα λίγο. Για την ακρίβεια ήταν το πρώτο πράγμα που έκανα πριν ακόμα πατήσω το πόδι μου στο νησί. Σταμάτησα να πω ένα "γεια"! Ένα "γεια" σε μια "έφηβη"....φύλακα άγγελο του κάστρου! Ε... και με αφορμή αυτό , έκανα μια καλή βόλτα μέσα! Βέβαια είδα λίγο την "έφηβη". Της χρωστάω μια μεγάλη επίσκεψη, ελπίζω σύντομα, μήπως προλάβω και τα φλαμίνγκο!




Το κάστρο λοιπόν είναι χτισμένο σε μια νησίδα, δίπλα στην πλωτή γέφυρα, στην είσοδο του νησιού! Σύμφωνα με την παράδοση, ιδρύθηκε το 1300 από το Φράγκο ηγεμόνα του νησιού Ιωάννη Ορσίνι. Μέσα στο κάστρο βρίσκεται ναός αφιερωμένος στην Αγία Μαύρα, ο οποίος χτίστηκε το 1888, αρκετά ερείπια κτιρίων από την εποχή της ενετοκρατίας κυρίως, (συγκροτήματα στρατώνων, αποθήκες, κτίρια διοίκησης και δημόσιου χαρακτήρα, και κατοικίες).
Το κάστρο προστάτευε την πρωτεύουσα του νησιού και αποτελούσε τη σημαντικότερη αμυντική του θωράκιση απέναντι τους πειρατές και τους άλλους εχθρούς, από την πρώτη δεκαετία του 14ου αιώνα ως το 1684. Το 1479 κατελήφθη από τους Τούρκους που έχτισαν μια μεγάλη τοξωτή γέφυρα, με 360 καμάρες, που διέσχιζε τη λιμνοθάλασσα από την παραλία έως τη θέση Καλκάνη, στηρίζοντας τους σωλήνες ενός υδραγωγείου που έφερνε νερό στο κάστρο. Το έργο αυτό, που χαρακτήριζε ολόκληρη την περιοχή, καταστράφηκε από τους σεισμούς. Κάποια ίχνη του σώζονται σήμερα μέσα στη λιμνοθάλασσα.



 

Πολλές πληροφορίες για το κάστρο ..αλλά εγώ θα θελα να σας πω για την κάπαρη που ανθισμένη με υποδέχτηκε πάνω από την πύλη της εισόδου!  Για το εκκλησάκι που με αιχμαλώτισε με την απλότητα του, για την θέα στην αμμόγλωσσα από τη μια και στη πόλη της Λευκάδας από την άλλη. Για τα χαλάσματα που σε μεταφέρουν σε άλλες εποχές..αλλά δεν είμαι καλή στα λόγια και νομίζω ότι με τις φωτογραφίες θα καταλάβετε καλύτερα..εκεί είμαι καλύτερη!






Χρυσούλα Σκλαβενίτη

Νηπιαγωγός με καταγωγή από τη Λευκάδα. Εδώ μέσα κάνω πράξη τα ελάττωμα μου: να φωτογραφίζω, να ερευνώ και να γράφω για το νησί μου, σ΄ ένα μείγμα ρομαντισμού και αυστηρού ρεαλισμού... γιατί πάντοτε ακροβατούσα ανάμεσα σ' αυτά τα δυο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου