Έζησε λοιπόν και επέστρεψε σώα στο λιμανάκι της! 

Και περιέργως, εκεί την υποδέχτηκαν οι παλιοί της γνωστοί πιο θερμά από ό,τι συνήθως! Ε, όσο να ΄ναι είχε κάνει και εκείνη το πρώτο της ταξίδι πια, είχε, ας πούμε μια εμπειρία! Εκεί, πίσω συνάντησε και έναν παλιό γνωστό, ένα μικρό καΐκι που μόλις είχε επιστρέψει και εκείνο από το πρώτο  του ταξίδι. Το θυμόταν αυτό το καϊκάκι, ήταν κι αυτό μαζεμένο παλιά, δειλό,  προφυλαγμένο όσο και εκείνη! Τώρα είχε και αυτό θαρρέψει.... Και συνέβη το αναπάντεχο! Η μικρή αδιάφορη βαρκούλα και το δειλό καϊκάκι ερωτεύτηκαν, αγαπήθηκαν πολύ, αγκαλιάστηκαν και βρήκε το ένα στο άλλο αυτό που του έλειπε: Τη στοργή, την τρυφερότητα, το ενδιαφέρον. 

Γρήγορα τα συναισθήματα θέριεψαν και όλοι μιλούσαν στο λιμανάκι για έναν τρελό έρωτα, έναν έρωτα που όμοιό του είχε να ζήσει η μικρή αυτή κοινωνία πολλά πολλά χρόνια! Παντού μαζί, παντού τα πάντα. Τόση ευτυχία τρόμαζε πολύ τη μικρή βαρκούλα, δεν είχε συνηθίσει έτσι! Είχε πάντα συνηθίσει στο λίγο, στο μέτριο, στο έτσι κι έτσι..και τώρα; Τώρα από τη μια έπλεε στην κυριολεξία σε πελάγη ευτυχίας και από την άλλη σε πελάγη του φόβου ..ότι με ένα φύσημα του ανέμου αυτό όλο θα χαθεί, θα φύγει! 

Το καϊκάκι προσπαθούσε να ηρεμήσει την αγαπημένη του, να κάνει τους φόβους της να φύγουν μακριά! Ήταν κοντά της κάθε φορά που το χρειαζόταν ακόμα κι αν είχε φύγει για ταξίδι. Πάντα επέστρεφε μέσα στη νύχτα να της κάνει συντροφιά! Πολλές φορές ακόμα και να δεν του το ζητούσε! Το ζητούσε εκείνο, ήθελε να είναι κοντά στην βαρκούλα του, να την προστατεύει και να ημερεύει τους φόβους της! 

Γύριζε κάθε βράδυ λοιπόν...εκτός από ένα.... 

Και από τότε δε ξαναγύρισε ποτέ!