Δευτέρα του Πάσχα και γιορτάζει το μοναστήρι του Αϊ Γιώργη στο Μαραντοχώρι. Στο χωριό της μάνας μου.
Ο καβαλάρης άγιος γιορτάζει με λιτανεία της εικόνας Του πάνω σε άλογα, που μαζεύτηκαν στο μοναστήρι από τα γύρω χωριά. Άλογα όμορφα, δυνατά με καβαλάρηδες αγόρια και κορίτσια που έφτασαν από νωρίς έξω από την εκκλησιά και έκαναν αισθητή την παρουσία τους καλπάζοντας γύρω από τον περίβολο του παλιού μοναστηριού.
Κόσμος πολύς από το Μαραντοχώρι και άλλα χωριά, κυρίως της νότιας Λευκάδας, προσκύνησαν και εικόνα του Αγίου, ενώ το παρόν, λόγω των ημερών (προεκλογική περίοδος γαρ) έδωσαν και υποψήφιοι δημαρχαίοι και δημοτικοί σύμβουλοι.
Για μένα είναι μια ευκαιρία καλή να δω φίλους και συγγενείς στο χωριό της μητέρας μου, να ευχηθώ στο θείο μου τα "χρόνια πολλά", αλλά κυρίως να ζω αυτά που μου λείπουν όταν δεν είμαι στη Λευκάδα μου.
Μα έρχομαι σε επαφή με την παράδοση του τόπου που τόσο αγαπώ, να νιώθω την αύρα του, να γνωρίζω πράγματα και καταστάσεις. Μια ευκαιρία να επισκεφτώ το όμορφο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου και για άλλη μια φορά να θαυμάσω το ελάχιστον δείγμα από τις κάποτε υπέροχες τοιχογραφίες του.
Σύντομο ιστορικό του μοναστηριού
Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου υπήρξε το καθολικό του ομώνυμου μοναστηριού και σήμερα κοιμητηριακός ναός στην περιοχή "Μπισσά" ή "Πισσά" στο Μαραντοχώρι.
Χτίστηκε μεταξύ του 1580-1620. Μαρτυρίες για αυτό έχουμε από τα τέλη του 16ου-αρχές του 17ου αι.
Υπήρξε πλούσιο μοναστήρι. Υπάρχουν κάποια ερείπια άλλων κτιρίων έξω από τον περίβολο του ναού νότια και δυτικά και πηγάδι. Ο πρώτος ναός ήταν ακόμα μικρότερος και επεκτάθηκε στη συνέχεια προς τα δυτικά το 1715, όπως μαρτυρεί επιγραφή στην αγιογραφημένη κόγχη της Προσκομιδής.
Έχει τοιχογραφίες στους δυο πλαϊνούς τοίχους και τον ανατολικό. Το 1922 αποτέλεσε μέρος απομόνωσης "βλογιασμένων" και τη συνέχεια στην απολύμανση του ναού καταστράφηκαν οι τοιχογραφίες του. Το τοίχινο τέμπο του πρέπει να έχει αντικατασταθεί το δεύτερο μισό του 18ου αι., με το σημερινό ξυλόγλυπτο. Σώζονται εξαιρετικής τέχνης δεσποτικές εικόνες από τον 17ο αιώνα.
Το 1827 έπαψε να λειτουργεί σαν μοναστήρι με το θάνατο του τελευταίου μοναχού.
Σύμφωνα με μια παράδοση (Λαογραφικά Σύμμεικτα Λευκάδας, Πανταζής Κοντομίχης, εκδ. Γρηγόρη, Αθήνα 1995, σελ. 300-1) κάποτε κάποιος τσοπάνος πήγε να κλέψει σταφύλια από το αμπέλι το Άγιου και είχε μαζί του και τουφέκι. Ο Άγιος τον κυνήγησε και του πήρε το όπλο και το κρέμασε έξω από την πόρτα του μοναστηριού. Την άλλη μέρα που πήγε να πάρει το τουφέκι του δεν μπορούσε να το κουνήσει από τη θέση του και του είπαν οι καλόγριες να πάει στον άγιο το καλύτερο του βόδι. Το έκανε και το πήρε.
Ο Αθηνιώτης αναφέρει (σελ 348):
"Ξεκίνησε νωρίς Βασικιώτισσα να πάει να προσκυνήσει τον Αη Γιώργη
Είχε ταχτεί στον Άγιο, Της ζήτησε στον ύπνο της το τάμα.
Έφυγε κρυφά να μη τη δουν τα μικροπαίδια της.
Την πήρανε χαμπάρι ξέμακρα την ακολουθούσαν
Κρυβόνταν από τη μάνα τους ξεχάσανε το δρόμο
Τα τρόμαξε η μοναξιά, Αρχίσανε να κλαίνε.
Στάθηκε δίπλα τους καβαλάρης πάνω σε άσπρο άλογο.
Τον ακολούθησαν. Τα ΄φερε ως την πόρτα τ΄ Αη Γιώργη. Χάθηκε.
Βρήκαν τη μάνα τους κόρη και γιος."
Στην είσοδο του μοναστηριού υπήρχε αναρτημένη "Μελέτη κατάστασης διατήρησης-παθολογίας και προτάσεις συντήρησης των τοιχογραφιών" υπό την Ι.Μ. Λευκάδος και Ιθάκης, του Μαρτίου του 2019.
Ο καβαλάρης άγιος γιορτάζει με λιτανεία της εικόνας Του πάνω σε άλογα, που μαζεύτηκαν στο μοναστήρι από τα γύρω χωριά. Άλογα όμορφα, δυνατά με καβαλάρηδες αγόρια και κορίτσια που έφτασαν από νωρίς έξω από την εκκλησιά και έκαναν αισθητή την παρουσία τους καλπάζοντας γύρω από τον περίβολο του παλιού μοναστηριού.
Κόσμος πολύς από το Μαραντοχώρι και άλλα χωριά, κυρίως της νότιας Λευκάδας, προσκύνησαν και εικόνα του Αγίου, ενώ το παρόν, λόγω των ημερών (προεκλογική περίοδος γαρ) έδωσαν και υποψήφιοι δημαρχαίοι και δημοτικοί σύμβουλοι.
Για μένα είναι μια ευκαιρία καλή να δω φίλους και συγγενείς στο χωριό της μητέρας μου, να ευχηθώ στο θείο μου τα "χρόνια πολλά", αλλά κυρίως να ζω αυτά που μου λείπουν όταν δεν είμαι στη Λευκάδα μου.
Μα έρχομαι σε επαφή με την παράδοση του τόπου που τόσο αγαπώ, να νιώθω την αύρα του, να γνωρίζω πράγματα και καταστάσεις. Μια ευκαιρία να επισκεφτώ το όμορφο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου και για άλλη μια φορά να θαυμάσω το ελάχιστον δείγμα από τις κάποτε υπέροχες τοιχογραφίες του.
Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου υπήρξε το καθολικό του ομώνυμου μοναστηριού και σήμερα κοιμητηριακός ναός στην περιοχή "Μπισσά" ή "Πισσά" στο Μαραντοχώρι.
Χτίστηκε μεταξύ του 1580-1620. Μαρτυρίες για αυτό έχουμε από τα τέλη του 16ου-αρχές του 17ου αι.
Υπήρξε πλούσιο μοναστήρι. Υπάρχουν κάποια ερείπια άλλων κτιρίων έξω από τον περίβολο του ναού νότια και δυτικά και πηγάδι. Ο πρώτος ναός ήταν ακόμα μικρότερος και επεκτάθηκε στη συνέχεια προς τα δυτικά το 1715, όπως μαρτυρεί επιγραφή στην αγιογραφημένη κόγχη της Προσκομιδής.
Έχει τοιχογραφίες στους δυο πλαϊνούς τοίχους και τον ανατολικό. Το 1922 αποτέλεσε μέρος απομόνωσης "βλογιασμένων" και τη συνέχεια στην απολύμανση του ναού καταστράφηκαν οι τοιχογραφίες του. Το τοίχινο τέμπο του πρέπει να έχει αντικατασταθεί το δεύτερο μισό του 18ου αι., με το σημερινό ξυλόγλυπτο. Σώζονται εξαιρετικής τέχνης δεσποτικές εικόνες από τον 17ο αιώνα.
Το 1827 έπαψε να λειτουργεί σαν μοναστήρι με το θάνατο του τελευταίου μοναχού.
Σύμφωνα με μια παράδοση (Λαογραφικά Σύμμεικτα Λευκάδας, Πανταζής Κοντομίχης, εκδ. Γρηγόρη, Αθήνα 1995, σελ. 300-1) κάποτε κάποιος τσοπάνος πήγε να κλέψει σταφύλια από το αμπέλι το Άγιου και είχε μαζί του και τουφέκι. Ο Άγιος τον κυνήγησε και του πήρε το όπλο και το κρέμασε έξω από την πόρτα του μοναστηριού. Την άλλη μέρα που πήγε να πάρει το τουφέκι του δεν μπορούσε να το κουνήσει από τη θέση του και του είπαν οι καλόγριες να πάει στον άγιο το καλύτερο του βόδι. Το έκανε και το πήρε.
Ο Αθηνιώτης αναφέρει (σελ 348):
"Ξεκίνησε νωρίς Βασικιώτισσα να πάει να προσκυνήσει τον Αη Γιώργη
Είχε ταχτεί στον Άγιο, Της ζήτησε στον ύπνο της το τάμα.
Έφυγε κρυφά να μη τη δουν τα μικροπαίδια της.
Την πήρανε χαμπάρι ξέμακρα την ακολουθούσαν
Κρυβόνταν από τη μάνα τους ξεχάσανε το δρόμο
Τα τρόμαξε η μοναξιά, Αρχίσανε να κλαίνε.
Στάθηκε δίπλα τους καβαλάρης πάνω σε άσπρο άλογο.
Τον ακολούθησαν. Τα ΄φερε ως την πόρτα τ΄ Αη Γιώργη. Χάθηκε.
Βρήκαν τη μάνα τους κόρη και γιος."
Στην είσοδο του μοναστηριού υπήρχε αναρτημένη "Μελέτη κατάστασης διατήρησης-παθολογίας και προτάσεις συντήρησης των τοιχογραφιών" υπό την Ι.Μ. Λευκάδος και Ιθάκης, του Μαρτίου του 2019.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου