Ένας χρόνος....

27 Μαΐου 2014


Σαν σήμερα, πριν ένα χρόνο, πήρα την απόφαση να χρησιμοποιήσω ένα ξεχασμένο blog, και να το δω σαν ευκαιρία να γνωρίσω το νησί μου!

Το νησί που ποτέ ως τότε δεν μπήκα στον κόπο να το δω σαν κάτι περισσότερο από ένα μέρος διακοπών. Ένα νησί που δεν ξέρω τίποτα για την ιστορία του, τα έθιμά του, τη μουσική του! Που δεν ξέρω τις κρυφές, αλλά ούτε καν πολλές από τις φανερές ομορφιές του!



Ήταν ωστόσο και μια ανάγκη, να ταξιδέψω πίσω στο χρόνο, να θυμηθώ παλιά καλοκαίρια ή και πιο πρόσφατα!  Αλλά και να περιγράψω τις πρόσφατες εξορμήσεις μου στο νησί.
Και μέσα από αυτό το ταξίδι, να ψάξω να βρω κάτι που είχα χάσει, την παιδικότητα μου! Ήταν μια ανάγκη να ξαναζήσω το παρελθόν, για να προχωρήσω στο μέλλον, με λάθη ίσως... και πολύ περισσότερα απ΄  ό,τι παλαιότερα αλλά ωραία λάθη! Αποχαιρέτησα λοιπόν το χτες.....
Άλλωστε, μου δόθηκε.... από ένα κοριτσάκι μια διορία ενός μήνα να αφήσω πίσω το χτες και να αρχίσω να μιλάω για το αύριο....



Εδώ ακόμα έγραψα το πρώτο και ίσως τελευταίο μου παραμύθι, μια αυτοβιογραφική ιστορία που ταξίδεψε σαν μια... βαρκούλα στα πελάγη της Λευκάδας!
Και κάποτε κάποτε...έγραφα και θα συνεχίσω να γράφω και σκόρπιες σκέψεις, έτσι απλά ...για το τίποτα!



Μέχρι που κάποια στιγμή... με τη νέα χρονιά, γεννήθηκε και μια νέα ιδέα: Το αλφαβητάρι μου!
Καλό..., κακό.., άκρως ερασιτεχνικό...., αλλά πολύ αγαπημένο! Και ήρθε να γεμίσει το "Λευκάδα η πατρίδα μου", με μια θάλασσα από ονόματα, που θέλουν, οργάνωση, έρευνα, αφοσίωση.... Καλά βαδίζει ως τώρα! Έτσι.. και ίσως λίγο καλύτερα θα συνεχίσει...!

Και τέλος εδώ, "κρύφτηκε" και μια άλλη προσπάθεια, που δεν πήγε καλά!  Μια προσπάθεια καταγραφής λευκαδίτικων ιστοριών,την οποία εμπνεύστηκε ο Κώστας Χαλικιάς και μου την εμπιστεύτηκε αλλά ίσως να μην της έδωσα τη βαρύτητα που της άξιζε, (Λευκαδίτικες ιστορίες, παραμύθια και παραδόσεις) και έτσι έμεινε μια πονεμένη ιστορία...με άδοξο τέλος.. ή μάλλον.... όχι τέλος, ανάπαυλα... θα συνεχιστεί κάποτε.... Προς το παρόν βρήκε μια φιλόξενη γωνιά εδώ μέσα!

Ευχαριστώ πολύ όλους τους επισκέπτες και αναγνώστες του! Οι προβολές του έχουν φτάσει σε έναν αριθμό που στα μάτια μου φαντάζει τεράστιος, αν αναλογιστεί κανείς ότι είναι απλά ένα προσωπικό ιστολόγιο "περιορισμένου ενδιαφέροντος"!

Συχνά πολλοί από τους αναγνώστες, αλλά κι εγώ καμιά φορά θεωρούν ότι το ιστολόγιο αυτό, είναι μόνο το αλφαβητάρι.... Δεν είναι!

Το ιστολόγιο αυτό είναι η Χρυσούλα στη Λευκάδα! Τόσο απλά!





Χρόνια του πολλά!





Ευχαριστώ πολύ τον κο Φίλιππο Κολυβά και τα Λευκαδίτικα Νέα που παρουσίασε στους αναγνώστες του, το "Λευκάδα η πατρίδα μου", στα πρώτα του βήματα.
Ευχαριστώ πολύ τον κο Θωμά Κρητικό που μέσα από την εφημερίδα του, "Λευκάδα Χαλαρά", ταξίδεψε τα κειμενάκια μου, εκτός διαδικτύου.
Ευχαριστώ τον  Νίκο Καββαδά και το My Lefkada, καθώς και τον Παναγιώτη Κουνιάκη και το prisma 951 που παρουσίασαν το Αλφαβητάρι στους αναγνώστες τους.
Ευχαριστώ το lefkasnews, το meganisi news και meganisi times και τον Νιόνιο Κούρτη.



Χρυσούλα Σκλαβενίτη

Νηπιαγωγός με καταγωγή από τη Λευκάδα. Εδώ μέσα κάνω πράξη τα ελάττωμα μου: να φωτογραφίζω, να ερευνώ και να γράφω για το νησί μου, σ΄ ένα μείγμα ρομαντισμού και αυστηρού ρεαλισμού... γιατί πάντοτε ακροβατούσα ανάμεσα σ' αυτά τα δυο.

4 σχόλια:

  1. πολύχρονο το μπλογκ!!!!!!!!!!!!!!!!!!! νασαι καλά!! να χαίρεσαι την πατρίδα σου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι ένα υπερπολύτιμο εργαλείο για όλους τους Λευκαδίτες για να γνωρίσουμε όλοι μας την Πατρίδα μας (Πατριδογνωσία το λέγαμε τα παλιά χρόνια), μιας και οι περισσότεροι, ακόμη και σήμερα δεν γνωρίζουν -ζουμε τίποτε περισσότερο απ' το χωριό τους -μας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σας ευχαριστώ πολύ! Χαίρομαι αν, έστω και λίγο, βρίσκει κάποιος ενδιαφέρον σε όλο αυτό, πολύ δε περισσότερο να προσφέρω κάτι στο νησί μου!

      Διαγραφή