Η Λίμνη στα Βουρνικά

Η παράδοση που ακολουθεί αναφέρεται στο τοπωνύμιο "Λίμνη", του χωριού Βουρνικά και σύμφωνα με  το βιβλίο του Τάσου Κοντομίχη "Τα τοπωνύμια της Λευκάδας", διατηρείται και σε ποιητική μορφή από τον Νικόλαο Ι Σταματέλο. Ο ποιητής εμπνεύστηκε από την παράδοση , αλλά και το ποίημα του Βαλαωρίτη "Κυρά Φροσύνη"

Ηρωίδα είναι μια βοσκοπούλα του χωριού, η Φροσύνη. 
Τίτλος του: "Το στοιχειό της Λίμνης παρά το χωρίον Βουρνικά"

"...στον τόπο αυτό υπήρχε μια πραγματική λίμνη, όπου εκάλυψε με τα νερά της ένα αμαρτωλό χωριό, που βούλιαξε εξαιτίας των πολλών κακοποιών και αμαρτωλών που είχε."

"Τ΄ έχουν της λίμνης τα νερά και κλαίνε κάθε βράδυ;
Μήνα τα σκιάζει η ερημιά, τα σκιάζει το σκοτάδι;
Κρύος αγέρας δε φυσά, τον κόβουν τα λαγκάδια,
τριγύρω φ΄λάνε πιστικοί, δροσίζουνε κοπάδια
και το φεγγάρι από ψηλά παρηγοριά της δίνει
-αλλά δεν κλαίνε τα νερά, μοιρολογά η Φροσύνη..."
...................................................................................

"Ήτανε μια φορά χωριό, από τα πρώτα πρώτα...
Ήταν αγνώριστο χωριό που μ΄αδικαίς εζούσε
κανείς δεν τούδιν΄ όνομα και δε το μολογούσε.
Ήταν κατάρα μέσα εκεί απ΄το Θεό ριμμένη
¨οπου μετρούσε γενεαίς, όπ΄ήταν θρασεμένη"
...................................................................................

Η Φρόσω έβοσκε τα πρόβατα του πατέρα της κάποτε της έκλεψαν ένα ζώο, και ο πατέρας της δεν τη δεχόταν πια για παιδί του, αν δεν έβρισκε το χαμένο ζώο. σε κάποια στιγμή απόγνωσης η ηρωίδα φωνάζει:

"Πικρή κατάρα αφήνει
λίμνη να γίνει το χωριό
κι εγώ στοιχειό της λίμνης!"
............................................
"Ο λόγος θάμα γίνηκε, λιμάνι το χωριό της
πο ΄χει στοιχειό την όμορφη Φρόσω στο θάνατο της
και κάθε βράδυ ξέπλεγη βγαίν΄απ΄ατα νερά της
και λέει τραγούδια θλιβερά σαν τα παράπονά της"

(Το ποίημα δημοσιεύτηκε στο μηνιαίο περιοδικό Κυψέλη,-έτος πρώτο, εν Ζακύνθω, τύποις Καψοκέφαλου, 1884-).


Χρυσούλα Σκλαβενίτη

Νηπιαγωγός με καταγωγή από τη Λευκάδα. Εδώ μέσα κάνω πράξη τα ελάττωμα μου: να φωτογραφίζω, να ερευνώ και να γράφω για το νησί μου, σ΄ ένα μείγμα ρομαντισμού και αυστηρού ρεαλισμού... γιατί πάντοτε ακροβατούσα ανάμεσα σ' αυτά τα δυο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου