Είχα χρησιμοποιήσει παλαιότερα τον τίτλο αυτό, σε μικρό φωτογραφικό αφιέρωμα που είχα κάνει στο σπίτι των Ζαμπελίων.

Τώρα τον δανείζομαι εδώ  για να γράψω αυτές τις γραμμές που τις θεωρώ λίγες μπροστά στο δέος και τη ταραχή που νιώθω κάθε φορά που με φέρνει, προγραμματισμένα αλλά και τυχαία, ο δρόμος σε κάποιο παλιό σπίτι μέσα στα χωριά ή την χώρα, σε κάποια παλιά εκκλησιά κάπου στη μέση του πουθενά, στους βόλτους και στους παλιούς οικισμούς που ξεχασμένα όλα από ανθρώπους και θεούς παλεύουν να διαιωνίσουν τη ύπαρξη τους, παλεύοντας με το χρόνο και τη φύση.

Ακριβά μου ερείπια φτιαγμένα λες από πολύτιμα πετράδια, λαμποκοπάτε στο φως του ήλιου και στις σταγόνες της βροχής.  Κάθε πέτρα, κάθε δοκάρι, ένας θησαυρός ανεκτίμητος, να κρύβει όσα η φαντασία δεν θα μπορέσει ποτέ της να πει.

Ακριβά μου ερείπια φτιαγμένα με ιδρώτα και αίμα, για να στεγάσετε αγάπες δυνατές, ή και σχέσεις που η ανάγκη  έφτιαξε, και που χωρίς συναίσθημα με υλικό τα "πρέπει" έστησαν οικογένειες . Κανείς δε θα βρεθεί να πει αν αυτές της αγάπης ή αυτές του "πρέπει" στεριώσανε καλύτερα.  Πίσω από τους τοίχους τα μυστικά είναι καλά κρυμμένα.

Ακριβά μου ερείπια φτιαγμένα από κλάμα και γέλιο.  Που κουβαλάτε τις  χαρές  των νέων και των γερόντων, τα γλέντια των γιορτών, τα προικιά της νέας, τα τραγούδια του γάμου. Τα γέλια και τα παιχνίδια των παιδιών, τα παραμύθια στη γωνιά που λέει η βαβά τα κρύα βράδια του χειμώνα, τη μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού. Που κουβαλάτε τις λύπες και τις αγωνίες ,τη θέρμη της αρρώστιας, το θρήνο του θανάτου, το κλάμα της ξενιτιάς και της απώλειας. Τους αναστεναγμούς της μοναξιάς και τις κραυγές στους εφιάλτες.

Ακριβά μου ερείπια φτιαγμένα από πέτρα και χώμα, που αγγίζετε τη γη και απλώνεται τα αόρατα χέρια σας στον ουρανό, και που μουρμουράτε με το πέρασμα του ανέμου στα χαλάσματα, ιστορίες παλιές, και προσευχές.

Ακριβά μου ερείπια φτιαγμένα από άψυχα υλικά  που μέσα στην πορεία του χρόνου  γίνονται έμψυχα και  ψιθυρίζουν μυστικά σε όποιον βρει το θάρρος να ξαποστάσει το κορμί του επάνω τους και να αφήσει ανοιχτές τις πόρτες της ψυχής του για να τα ακούσει ....

Ακριβά μου ερείπια που κουβαλάτε το μόχθο και τον ιδρώτα του σιταριού και της ελιάς και του αμπελιού, και μέσα σε αυτά τα γέλια για τη καλή σοδειά ή το ανάθεμα για την κακή.

Ακριβά μου ερείπια φτιαγμένα από μάχες αρχαίες και μεγαλειώδης. Από δόρατα και σπαθιά και από το αίμα όσων με τη ζωή τους έγιναν εμπόδιο στον εχθρό να τα κουρσέψει. Πέτρες που μιλάνε φράγκικα και ιταλικά και τούρκικα και ρώσικα και ελληνικά αντάμα.

Ακριβά μου ερείπια, σπίτια, σπιτάκια, φούρνοι, σχολειά, εκκλησιές και μοναστήρια, κελιά, στάβλοι, καλύβες, μύλοι , λιοτρίβια, και  κάστρα και οχυρώματα και γεφύρια παλιά.

Ακριβά μου ερείπια, νομίσματα χρυσά στην τράπεζα του τόπου μου.