Στεφάνια και μνήμες

Πλησιάζει η εθνική επέτειος.

Παραμονή ή ανήμερα θυμόμαστε ότι κάπου, κάποιοι, κάποτε, έχασαν τη ζωή τους γι΄αυτό που εμείς λέμε σήμερα "ελεύθερη" πατρίδα, και κατακλύζουμε τα ηρώα με δάφνινα στεφάνια!
Που να ΄ξεραν οι ήρωες τι μας περίμενε!



Στις διαδρομές μου στο νησί, παρατήρησα ότι σε κάθε χωριό, υπήρχε στο κεντρικό του σημείο, στην πλατεία ή στον περίβολο εκκλησιών από ένα ηρώο! Να μνημονεύει, τους πεσόντες σε τοπικό επίπεδο. Άλλα καλοδιατηρημένα, άλλα υπό διάλυση.



Να πω την αμαρτία μου, δεν έχω μελετήσει την ιστορία της Λευκάδας. Ένα "πασάλειμμα" του Ροντογιάννη, δε σημαίνει ξέρω τι έχει συμβεί και γιατί.  Γενικά και  αόριστα, λίγα πράγματα!
Απλά τώρα ψάχνοντας, ανακαλύπτω μικρές ή μεγαλύτερες "μεριές", που έπαιξαν σημαντικό ή λιγότερο σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας του νησιού.
Και μέσα από αυτές, γνωρίζω και το ρόλο ανθρώπων, που αποφάσισαν ότι αξίζει να πεθάνεις για τον τόπο που αγαπάς, με την ελπίδα ότι η θυσία τους αυτή θα τον οδηγήσει σε ένα καλύτερο μέλλον.
Το αν άξιζε ή όχι αυτή η θυσία θα το κρίνει η ιστορία κάποτε!

Ένα μικρό φωτογραφικό αφιέρωμα λοιπόν στα ηρώα του νησιού!
Μια βόλτα ...μόνο! 











Χρυσούλα Σκλαβενίτη

Νηπιαγωγός με καταγωγή από τη Λευκάδα. Εδώ μέσα κάνω πράξη τα ελάττωμα μου: να φωτογραφίζω, να ερευνώ και να γράφω για το νησί μου, σ΄ ένα μείγμα ρομαντισμού και αυστηρού ρεαλισμού... γιατί πάντοτε ακροβατούσα ανάμεσα σ' αυτά τα δυο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου