Σήμερα ήταν μια υπέροχη μέρα. Επί τέσσερις και κάτι ώρες θα πρέπει να είπα τη φράση "Θεέ μου τι όμορφα που είναι", δεκάδες φορές. 

Σήμερα γνώρισα ένα κομμάτι του νησιού μου που δεν είχα ιδέα ότι υπάρχει. Ένα κομμάτι του νησιού μου που ήταν απλά ... όμορφο. Και δεν χρησιμοποιώ άλλη λέξη γιατί νομίζω ότι η ομορφιά θα χάσει το μεγαλείο της αν προσπαθήσω να την περιγράψω με λόγια.

Στη νότια ορεινή Λευκάδα, και στα χωριά Βουρνικά και Σύβρο, έχει ξεκινήσει τα τρία τελευταία χρόνια μια μεγάλη προσπάθεια από την τοπική κοινωνία και τον Αντελικό, τον πολιτιστικό σύλλογο του Σύβρου, να αξιοποιηθούν οι πολλές πηγές τους και τα παλιά μονοπάτια της περιοχής.

Δημιουργήθηκε μια κυκλική διαδρομή, το γνωστό πλέον "μονοπάτι των πηγών" που ενώνει τις πηγές των τριών χωριών (Βουρνικά, Σύβρος και Άγιος Ηλίας) και δίνει την δυνατότητα στον περιπατητή να γνωρίσει πανέμορφες δροσερές τοποθεσίες και τις γειτονιές των χωριών και να θαυμάσει το μεγαλείο της ομορφιάς που ο δημιουργός χάρισε απλόχερα στο μικρό νησί μας.

Η διαδρομή είναι εύκολη, κατάλληλη για κάθε ηλικία και μπορεί κανείς να επιλέξει να την περπατήσει ολόκληρη ή μόνο μέρος αυτής, ανάλογα με τις αντοχές και τη διάθεσή του.

Κάθε καλοκαίρι, τα δύο τελευταία χρόνια, πραγματοποιείται οργανωμένη πεζοπορία από τον τοπικό σύλλογο με τη συμμετοχή του Ορειβατικού Συλλόγου της Πρέβεζας. Αυτό θα γίνει και φέτος το καλοκαίρι με πιθανότερη ημερομηνία 7 Ιουλίου. 

Για τις διαδρομές αυτές μπορείτε να δείτε παλαιότερα άρθρα μου [εδώ] και [εδώ]

Η σημερινή διαδρομή ωστόσο αφορά σε ένα νέο μονοπάτι με αφετηρία την πηγή Κληματσά στον Βουρνικά. Ένα μονοπάτι που συναντά αγροτικούς δρόμους και περνά από υπέροχες τοποθεσίες πάνω στην Ελάτη, ενώνει τον Βουρνικά με το Άλατρο και τον Άγιο Ηλία και καταλήγει και πάλι στην Κληματσά, καθώς ενώνεται στον πορεία της με το μονοπάτι των πηγών στο θέση (και πηγή) Αρχοντικό του Αγίου Ηλία και στη συνέχεια με την πηγή Κερασιά στο Σύβρο.

Η σημερινή παρέα που πήρε μέρος στη διαδρομή ήταν μικρή σε αριθμό ατόμων αλλά πολύ δυνατή σε αντοχές και ενέργεια. Πέντε ενήλικες και δυο μικρά παιδιά.

Το σημείο συνάντησης ήταν η πηγή Κληματσά, βόρεια του Βουρνικά. Μια όμορφη πηγή που η (προφορική) παράδοση τη δένει με οργιαστικούς μύθους που σχετίζονται με ορφικά μυστήρια. Πράγμα απόλυτο φυσιολογικό καθώς βρίσκεται σε σημείο που η φύση οργιάζει έτσι κι αλλιώς από ομορφιά, δροσιά και πράσινο. 

Από κει λοιπόν ξεκινά το νέο μονοπάτι περίπου πάνω στα χνάρια παλαιότερου που ένωνε τον Βουρνικά με το Άλατρο. Η ανάβαση, σχετικά εύκολη. Στενό ανηφορικό μονοπάτι με πολλά σκιερά σημεία και με τις μυρωδιές του φασκόμηλου να μας κρατά συντροφιά μαζί με τα χρώματα από τα αγριολούλουδα.

Οι συχνές στάσεις για να θαυμάσουμε τη θέα προς το νότιο τμήμα του νησιού και να φωτογραφίσουμε σημεία της διαδρομής, είχε σαν αποτέλεσμα η ανάβασή μας να διαρκέσει κάτι λιγότερο από μια ώρα. Ένας έμπειρος περιπατητής πιθανόν να την ολοκληρώσει στα 30-40 λεπτά.

Καταλήξαμε σε ένα υπέροχο πλάτωμα πάνω στο βουνό της Ελάτης, που αποτέλεσε και την πρώτη μας στάση. Καταπράσινο χαλί, πολύχρωμο και μοσχομυριστό μας υποδέχτηκε. Εκεί υπάρχει ένα εικονοστάσι αφιερωμένο σε ένα 9χρονο τσοπανόπουλο που έχασε τη ζωή του από κεραυνό το καλοκαίρι του 1959. Υπάρχουν επίσης τα ερείπια από μια πέτρινη καλύβα και ανοίγματα προς το νότο που αποκαλύπτουν πέρα από την εκπληκτική θέα, χαμηλότερα τμήματα του βουνού, αθέατα από άλλα σημεία.

Από κει, αφού ξεκουραστήκαμε, συνεχίσαμε πλέον σε αγροτικό αρκετά κακοτράχαλο δρόμο, που οδηγεί ανατολικά στη θέση "Λίμνες" 500 περίπου μέτρα από το σημείο ξεκούρασής μας. Επιστρέψαμε στο αρχικό σημείο του αγροτικού δρόμου και κινηθήκαμε δυτικά πλέον, περνώντας από αμπέλια και μικρά λιβάδια με αγριολούλουδα. Ο δρόμος μας οδήγησε σε ύψωμα πάνω από το χωριό Άλατρο, αποκαλύπτοντας, μια εκπληκτική θέα στα πανέμορφα νησάκια της ανατολικής πλευράς του νησιού, το Νυδρί, το Μεγανήσι και μέχρι τα βουνά της Ακαρνανικής ακτής. 

Δυστυχώς ο ηλιόλουστος καιρός των προηγούμενων ημερών, έδωσε τουλάχιστον για τις πρωινές ώρες, τη θέση του σε μια βαριά συννεφιά, που ωστόσο δεν κατάφερε να κρύψει τη μεγαλειώδη θέα που απλώνονταν μπροστά μας.

Ο αγροτικός δρόμος μετά από πορεία περίπου μισής ώρας, μας οδήγησε σε άσφαλτο, στο δρόμο που ενώνει το Άλατρο με τον Άγιο Ηλία, στη θέση "Στρογγυλό". Δεξιά και αριστερά του δρόμου αμπέλια και χωράφια. Συναντήσαμε τον παλιό ανεμόμυλο που στέκει σαν πύργος (σύμφωνα με τα λεγόμενα των μικρών της συντροφιάς μας) και καταλήξαμε στην πλατεία στο χωριό του Αγίου Ηλία (για μας Αϊ Λιος) που απολαύσαμε, σε μια ολιγόλεπτη στάση, έναν ελληνικό καφέ στο καφενεδάκι του πριν ξεκινήσουμε την κατάβαση.

Η κατάβαση έγινε μέσω του παλιού μονοπατιού που ένωνε τα χωριά Άγιος Ηλίας και Σύβρο, περνώντας κάθετα τα κομμάτια του αυτοκινητόδρομου. Στην πορεία μας, συναντήσαμε την πηγή "Αρχοντικό", μπαίνοντας έτσι στο μονοπάτι των πηγών και σε γνωστές μας πια διαδρομές.

Στα βόρεια του Σύβρου ακολουθήσαμε την πορεία προς την πηγή Κερασιά και από κει περάσαμε μέσω του μονοπατιού στον Βουρνικά. Στην πορεία μας συναντήσαμε την πηγή Γάζαινα και καταλήξαμε στο σημείο αφετηρίας μας στην Κληματσά. 

Η όλη διαδρομή μαζί με τις ολιγόλεπτες στάσεις σας (και την αργή σε ορισμένα σημεία πορεία μας) διήρκεσε κάτι λιγότερο από τεσσεράμισι ώρες.

Μια διαδρομή που μας γέμισε υπέροχες εικόνες, χρώματα και αρώματα.