Η πρώτη μου (και τελευταία) απόπειρα να εγκλωβίσω τον "συγγραφικό μου οίστρο" (χαμογελάκι) σε 100 λέξεις στα πλαίσια ενός διαγωνισμού διηγήματος με χρονικό όριο 24 ωρών (στη δική μου περίπτωση 4 ώρες).
Εννοείται ότι δεν διακρίθηκε το ταπεινό μου κειμενάκι γι΄ αυτό το παρουσιάζω εδώ στο κομμάτι "Κάτι δικά μου".
Η φωνή
"Θα γυρίσω!"
Η φωνή πάλι στ΄ αυτιά του.
Ξύπνησε νευριασμένος. Θύμωνε πια.
20 χρόνια ...
Ντύθηκε βιαστικά, κατέβηκε στην παραλία τρέχοντας.
Άγρια μέρα! Ο σιρόκος
λύσσαγε.
Αλλά η φωνή εκεί, πιο δυνατή απ΄ όλα.
Ούρλιαξε!
Να καλύψει τη φωνή.
Χτύπησε το νερό με βία.
Κόπηκε, το νερό κοκκίνισε, αίμα ...
Το τράβηξε από την άμμο και ...
Έσκισε τη ζελατίνα.
Το δαχτυλίδι και μια ξανθιά τούφα μαλλιών.
Μια γαλάζια πεταλούδα, από το πουθενά του ψιθύρισε: "Δεν θα 'ρθω, πέταξα,
συνέχισε".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου