Το βλέπεις από μακριά και λες είναι συνηθισμένο. 

Θάλασσα και βουνό. 

Τι παραπάνω έχει από τα άλλα; Τι είναι αυτό που νομίζεις ότι το κάνει ξεχωριστό; Σε τι διαφέρει και το ΄χεις τόσο ψηλά πια;

Δεν ξέρω αν είναι ανώτερο ή κατώτερο από άλλα μέρη της Ελλάδας. 

Αγαπάω την πατρίδα μου όπως και να ΄χει.
Και δεν ξέρω αν θα μπορέσω ποτέ να καταλάβω κάποιον που φεύγει μακριά της οδηγημένος από την απόγνωση ίσως, από την αδιαφορία, από την ανέχεια και την απελπισία ότι τίποτα εδώ δεν προχωρά.
Συχνά βέβαια φεύγει για λιγότερο σημαντικούς λόγους. Έτσι ελαφρά τη καρδία, λέει απλά θα φύγω, γιατί εδώ κουράστηκα.
Γιατί εδώ δεν είναι παρά οι Έλληνες της βολής και της αρπαχτής.
Αν είναι έτσι οι Έλληνες, τότε εσύ τι είσαι;
Καλύτερος; Κρίνεις και φεύγεις; Ωραία! Μήπως τελικά εσύ είσαι χειρότερος;

Και μετά λέμε απλά ....ότι όλα εδώ μας πάνε πίσω.

Μα φυσικά θα πάνε πίσω, αν τελικά δεν απομείνουν εδώ παρά όσοι δεν μπορούν πια να προσφέρουν, όσοι δεν μπορούν να κάνουν βήματα μπροστά. Δοκίμασες να σπρώξεις; Δοκίμασες να φωνάξεις; Να μιλήσεις δυνατά, να ακουστείς;


Κάθε χώρα είναι τα βουνά, η θάλασσα, οι πεδιάδες, τα δάση. Είναι η ιστορία και η μνήμη.
Κάθε χώρα είναι μαζί με αυτά οι άνθρωποι, που οφείλουν να παλέψουν στη γη που έχουν ρίζες, να σκάψουν να τις βρουν και να τις απλώσουν παντού δυνατές. Ρίζες ακούς; Αυτές που σε θρέφουν, αυτές που δίνουν ζωή.

Το νησί μου λοιπόν. η Λευκάδα μου, είναι μια μικρή Ελλάδα. Έχει τα πάντα αλλά δείχνει να μην έχει τίποτα. 

Έχει κάθε ομορφιά του Δημιουργού να το στολίζει. 

Έχει γη, ουρανό, νερό.

Μα έχει κι ένα ελάττωμα. του αρέσει να κρύβει την ομορφιά του πίσω από τα λάθη των ανθρώπων του και να την αφήνει εκεί, μέχρι να έρθει κάποιος, τρελός συνήθως, να τη βρει και να την βγάλει μπροστά στη σκηνή, να τη δει η γη ολάκερη και να λάμψει.

Γιατί το νησί έχει και ανθρώπους σωστούς και λάθος να το κατοικούν. Ίσως οι περισσότεροι να είναι λάθος. Έχει ανθρώπους τρελούς και λογικούς. Κι αν ο διαχωρισμός ανάμεσα στο σωστό και το λάθος είναι απλό, ο διαχωρισμός ανάμεσα στον τρελό και το λογικό; Είναι απλός;

Οι άνθρωποι του, άλλοι δεν βλέπουν πέρα από το δάχτυλο και την τσέπη τους. Άλλοι όμως απλώνουν το βλέμμα τους και κοιτούν πολύ μακριά και τα βλέπουν όλα! Ποιοι είναι οι τρελοί και ποιοι οι λογικοί λοιπόν;
Το ξέρουμε όλοι ποιοι!
Γιατί να μην έχουμε σαν σημείο αναφοράς αυτούς τους ανθρώπους και έχουμε πάντα τους λάθος; Γιατί αυτοί οι ...όχι και τόσο λίγοι τελικά, να μην αποτελούν το χαρακτηριστικό τύπο ανθρώπου του νησιού μας και αφήνουμε να τον αποτελούν άλλοι; Γιατί να μη βασιζόμαστε σε αυτούς τους τρελούς και βασιζόμαστε στους λογικούς; Δοκιμάσαμε την τρέλα και την βρήκαμε λάθος;
Μπα ... πάντα η λογική βασιλεύει. Αλλά η λογική ποιου;

Να το νησί μας λοιπόν!

Ένα νησί που έχει τα πάντα. 

Ένα νησί που μπορεί να φτάσει στα ουράνια.

Ένα νησί που μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα για όλα τα υπόλοιπα. 

Αρκεί να γίνει ένα μόνο πράγμα: να το αγαπήσουμε Να το ζήσουμε!

Να το γνωρίσουμε και να το αγαπήσουμε! Με τρέλα και δύναμη ψυχής!

Γιατί δεν το κάνουμε;