Άλατρο ταξίδι στα μονοπάτια της εγκατάλειψης

Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις θα ΄θελα να είχα το ταλέντο του να γράφω έτσι, ώστε να σας καθηλώνω. Να είμαι τόσο λεπτομερής και γλαφυρή στις περιγραφές, ώστε να μπορείτε κι εσείς να ακούσετε τον αέρα  που άλλοτε ψιθύριζε, άλλοτε φώναζε ανάμεσα στα δέντρα, ή το νερό που έτρεχε δροσερό στη χαράδρα, ή τα κλαδάκια που  έσπαζαν κάτω από τα πόδια στα μονοπάτια που κάποτε έσφυζαν από ζωή και τώρα με το ζόρι τα ξεχωρίζεις, να μπορείτε να νιώσετε τον πόνο από τα αγκάθια και τις τσουκνίδες καθώς προσπαθούσα να προλάβω τον ξεναγό μου, μιας και ξεχνιόμουν μένοντας πίσω, να αγκαλιάζω τα ερείπια, να γευτείτε τα κορόμηλα και το δροσερό νερό του χωριού.




Με τη βοήθεια του Άκη Καλύβα που έκανε χρέη οδηγού για να ανέβω στο Άλατρο (δεν θα σχολιάσω τους λόγους που δεν ανέβηκα μόνη μου...), του Γιάννη Κατοπώδη, που αν και είχε την εποπτεία του παραδοσιακού δρώμενου του αλωνίσματος  που γίνονταν σήμερα εκεί, μου βρήκε άτομο να με ξεναγήσει στο χωριό, και φυσικά του ξεναγού μου, του κ. Δημήτρη Κονιδάρη (Παλιοπάνου), έκανα μια σύντομη βόλτα στα σχεδόν ανύπαρκτα μονοπάτια του χωριού, και ένιωσα ότι βρισκόμουν σε άλλη διάσταση, σε άλλη εποχή, σε άλλο τόπο!



Προσπαθούσα να φανταστώ το άλλοτε κεφαλοχώρι που σύμφωνα με την παράδοση είχε τόσες οικογένειες όσες και οι μέρες του χρόνου, με το Ειρηνοδικείο, με τις δεκάδες εκκλησίες, με τη Βρύση και τον Ποταμό... η φαντασία μου χανόταν στα ερείπια που σχεδόν δεν μπορούσα να δω μιας και η βλάστηση είχε αποφασίσει ότι πρέπει να τα καταπιεί!






Για το πώς πήρε το χωριό το όνομα του διαβάζουμε στο "Οδοιπορικό Λευκάδας" του Γιάννη Αθηνιώτη:
"Καλέσανε κάποτες τον Οδυσσέα, το Βασιλιά τσ΄ Ιθάκης,
Να πάει να πολεμήσει μ΄ άλλους πολεμιστάδες.
Δεν το ΄θελε. Για ν΄ αποφύγει κρύφτηκε εδώ.
Σε τούτο το απόκρυφο το μέρος
Τη γη ν΄ αρέσκει άρχισε.
Μηνύτορες όμως τον ανακαλύψαν,
Άρχισε ο Οδυσσέας να κάνει τον τρελό.
Δε γνώριζε κανένανε, δε μίλαγε καθόλου.
Στην τρέλα του για να πιστέψουν σκέφτηκαν
κι έβαλαν μπροστά στο άροτρο του, το βοηθό του,
Να δούνε αν θα περάσει  απάνω του.
Ο Οδυσσέας όλο και λοξοδρόμαε στο συναπάντημα.
Άρχισαν να αμφιβάλουν για την τρέλα του.
Πονηρός όπως ήταν κι έμεινε για τούτο ξακουστός,
Άρχισε αντί σπορά στη γη να σπέρνει αλάτι.
Εδώθε λένε πήρε το όνομα του το χωριό"

Στην πλατεία του χωριού, δίπλα στο σχολείο και την εκκλησία της Υπαπαντής "συνάντησα" και το ξακουστό πλάτανο, σύμβολο του χωριού, ή τουλάχιστον ό,τι έχει απομείνει από αυτόν. Τον πλάτανο αυτό , μας είπε κάποιος από τους επισκέπτες που ήρθε μέχρι το χωριό να δείξει στα παιδιά του το κοιμητήριο των προγόνων του, ότι τον φύτεψε ο ίδιος Τούρκος που φύτεψε και τον πλάτανο στου Πασά. (Δεν μπόρεσα να το διασταυρώσω!) . Μας είπε επίσης ότι ένα χωριό ερημώνει όταν ο πλάτανος  του ξεραθεί!   Και εδώ, στο Άλατρο,  αυτή   η λαϊκή δοξασία... περιγράφει την πραγματικότητα. Ένα έρημο χωριό!


Τρεις οικογένειες κατοικούν εδώ πια!
Φυσικά δε γύρισα όλο το χωριό, παρά ένα μικρό μέρος του, φυσικά δεν ανακάλυψα τα διάσπαρτα  ερείπια των δεκάδων εκκλησιών στο λόφο Πλαγιά πάνω από το χωριό. Φυσικά δεν πλησίασα καν την χαράδρα για να δω το ταξίδι του νερού και τα μυστικά του! Φυσικά και δεν μπλέχτηκα στα δεκάδες μονοπάτια του!
Μια μικρή, ελάχιστη γεύση πήρα από το χωριό αυτό, που είναι τόσο κοντά και ταυτόχρονα τόσο μακριά!
Μετά έπνιξα τη μελαγχολία της εγκατάλειψης από τους ανθρώπους και το χρόνο στην θέα  από τον Αη Γιάννη τον  Ριγανά , στο πράσινο και το μπλε του νησιού μου!




Χρυσούλα Σκλαβενίτη

Νηπιαγωγός με καταγωγή από τη Λευκάδα. Εδώ μέσα κάνω πράξη τα ελάττωμα μου: να φωτογραφίζω, να ερευνώ και να γράφω για το νησί μου, σ΄ ένα μείγμα ρομαντισμού και αυστηρού ρεαλισμού... γιατί πάντοτε ακροβατούσα ανάμεσα σ' αυτά τα δυο.

5 σχόλια:

  1. Συχαρητηρια σε οσους διοργανωνουν εκδηλωσεις και ζωντανευουν αυτο το υπεροχο χωριο το Αλατρο! Ειμαι περηφανη που ο παππους μ Σολδατος Νικολαος (πετρακιας)&η γιαγια μ Σολδατου αλτανη εζησαν και περπατησαν εκει...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευχαριστώ πολύ για το άρθρο αυτό! Πήγατε εσείς και με το λόγο και τις εικόνες σας με πήρατε μαζί σας! Η μοναδική φορά που προσπάθησα να επισκεφτώ το χωριό ήταν το 1997 και το αυτοκίνητο βούλιαζε στο χωματόδρομο. Ελπίζω να είναι κάπως καλύτερο τώρα το οδικό δίκτυο και να καταφέρω κάποια στιγμή να δω εκ του φυσικού το χωριό του παππού μου. Το πατρικό μου όνομα είναι Καββαδία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κα Καββαδία καλησπέρα σας. Η ανανέωση του blog μου δεν μου επέτρεψε να δω το σχόλιο σας νωρίτερα. Σας ζητώ συγνώμη για αυτό. Ο δρόμος πλέον από τα Χαραδιάτικα προς το Άλατρο είναι ασφαλτοστρωμένος, αλλά παρεμένει στενός και χρειάζεται προσοχή καθώς δεν υπάρχουν προστατευτικά στην άκρη του δρόμου. Είμαι σίγουρη ότι με ευκολία θα φτάσετε στο χωριό και θα ξυπνήσετε επί τόπου τις αναμνήσεις σας!

      Διαγραφή