Πάσχα στη Λευκάδα μου!

Θα το πάω ανάποδα! 

Γύρισα Πειραιά χτες το μεσημέρι,  και ήδη από το προηγούμενο βράδυ το στομάχι μου είχε μετατραπεί σε έναν μεαγαλοπρεπέστατο κόμπο που μου έκοβε την ανάσα!
Όλα τα ψυχοσωματικά μου είχαν βγει! Ταχυκαρδίες, αϋπνίες, ναυτία...υπέροχο βράδυ..ζήτημα είναι αν κοιμήθηκα δυο ώρες!

Αλλά πέρασα τόσο όμορφα!!!
Είχαμε μια ιωσούλα...ε και;
Έβρεχε..ε και;
Φύσαγε...τα σήκωνε όλα...ε και;
Έκανε κρύο...ε και;

Τίποτα δεν με πείραξε..ήμουν αυτό που λένε...ευτυχισμένη! 
Ναι εγώ, ευτυχισμένη! Ούτε που θυμώνουν πώς είναι να είσαι..έτσι! Απλά το ένιωθα! Γέλαγα μόνη μου σαν χαζό!
Έπαιρνα την μικρή μέσα στη βροχή και το κρύο και κάναμε βόλτες πάνω κάτω το Βλυχό, το Νυδρί... απλά βόλτες, χωρίς νόημα!



Είχα θεωρητικά προγραμματίσει τα πάντα, που θα πήγαινα, ποιους θα συναντούσα...ούτε τα μισά δε έκανα!

Εντάξει, έκανα τις έρευνες μου, μάζεψα και πληροφορίες εκεί που δεν το περίμενα!



Φωτογράφησα και κάποια σημεία που μου έλειπαν από το αλφαβητάρι!


Γνώρισα και λίγο από το οδικό δίκτυο του νησιού  για πρώτη φορά μόνη μου!
Έμεινα και από βενζίνη και έκανα καμιά δεκαριά χιλιόμετρα παραπάνω για να βρω!

Στόλισα και επιτάφιο για πρώτη φορά επίσης ...στα Πλατύστομα με την Ειρήνη! (Μερικούς ανθρώπους τους έχεις ήδη αγαπήσει προτού καν τους γνωρίσεις και όταν τελικά τους γνωρίζεις και εξακολουθείς να τους αγαπάς τότε ναι είσαι καλά! Και η Ειρήνη είναι ένας τέτοιος άνθρωπος, νέα, δραστήρια, με αγάπη για τον τόπο της, που ξέρει να προχωρά ό,τι και να συμβαίνει...-τουλάχιστον αυτή την αίσθηση δίνει-...άλλο τι νιώθει μέσα του ο καθένας μας).



Είδα τους μισούς επιτάφιους της χώρας...οι υπόλοιποι δεν βγήκαν λόγω βροχής και άκουσα και την Φιλαρμονική να παίζει μέσα στη βροχή...μαγικό! Και την επόμενη στο "κομμάτι"!



Ήπια δεκάδες καφέδες και έφαγα ώρες μέσα στα σοκάκια της χώρας συναντώντας αγαπημένους φίλους, που ήθελα πολύ να γνωρίσω!
Και που με τον έναν από αυτούς κάποια στιγμή πρέπει να αλλάξω πόλη! Και με το αστέρι το καλλιτέχνη μου!
Και με φίλες που ήδη ήξερα!

Έκανα και Ανάσταση στο Βλυχό, που ΄χα να κάνω από παιδάκι!



Γέλασα και χάρηκα με τα αγαπημένα μου ξαδέρφια που οι συναντήσεις μας στο νησί είχαν κάτι το διαφορετικό από αυτές της πόλης! 


Ανέβηκα και στην Εγκλουβή και γνώρισα την Υπαπαντή, το πιο γλυκό κορίτσι της περιοχής!

Και μετά με πήρε και με σήκωσε ο αέρας στον Αη Δονάτο! Και επιτέλους δεν έχασα το δρόμο για Χορτάτα!

Γιατί εκεί έπρεπε να επισκεφτώ τον καλύτερο σεφ του νησιού στο Αλώνι του!



Και μετά κατάληξη απογευματινή στα Κολυβάτα στη Βασιλική για καφεδάκι σε ένα υπέροχο μπαλκόνι με θέα το Ιόνιο!

Και έτσι ξαφνικά και θέατρο από τους Σκάρους..με βουκολικόν θέμα και γνωριμία με γνωστό ορειβάτη και όχι μόνο του νησιού!


Και ποτό σε in στέκι..που ψιλοαπογοήτευσε όσον αφορά την ποιότητα του ...αλκόολ του!

Και άντε πάλι βόλτες στην πόλη και συναντήσεις διπλές με την αγαπημένη μου...ξέρει αυτή ..και την άλλη την πριγκίπισσα και με μια ξανθιά που σας καλεί να.... visit το νησί! Κι λίγο με μια τρελοπαρέα! 
Και άντε να περάσω από γνωστό φωτογράφο,έτσι για να ξαποστάσω!

Και η τελευταία μέρα έφτασε! Πανηγύρι στον Αη Γιώργη στο Μαραντοχώρι! Λιτανεία με άλογα! Συναντήσεις με συγγενείς που είχα χρόνια να δω! Συνάντηση με την πανταχού παρούσα Καίτη, που βρεθήκαμε να είμαστε κάτι σαν...συμπέθεροι(;;;).





Και μετά φαγητό στο Αγνάντιο για τα χρόνια πολλά του "μπάρμπα" μου και το πρώτο παγωτό στα Σύβοτα! Ενώ το αποκορύφωμα..βόλτα στο Μαραντοχώρι να φωτογραφίζω χαλάσματα και εκκλησίες!



Και λίγο πριν φύγω ένα δωράκι χρήσιμο για την έρευνα μου από αγαπημένο φίλο με αφιέρωση παρακαλώ! (Σε ευχαριστώ και επισήμως Αγιοπετρίτη!)


Και να τα περιγράφω έτσι απλά, παιδικά, όπως τα έζησα! Αν και είχα σκεφτεί ότι θα τα έγραφα με μεγαλοπρέπεια για να σας θαμπώσω!
Αλλά θαμπώθηκα μόνη μου τελικά!
Όταν η βροχή τη μέρα που έφευγα μου θύμισε την Κατερίνα Γώγου: " Εντάξει δεν κλαίμε. Μεγαλώσαμε. Μονάχα όταν βρέχει βυζαίνουμε κρυφά το δάχτυλο μας....." και κλαίμε..συμπληρώνω εγώ..κρύβοντας τα δάκρυα μας στις στάλες τις βροχής!


Χρυσούλα Σκλαβενίτη

Νηπιαγωγός με καταγωγή από τη Λευκάδα. Εδώ μέσα κάνω πράξη τα ελάττωμα μου: να φωτογραφίζω, να ερευνώ και να γράφω για το νησί μου, σ΄ ένα μείγμα ρομαντισμού και αυστηρού ρεαλισμού... γιατί πάντοτε ακροβατούσα ανάμεσα σ' αυτά τα δυο.

4 σχόλια:

  1. Ειρήνη Βονιτσάνου26 Απριλίου 2014 στις 12:53 π.μ.

    Χρυσούλα μου σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Γράφω για πολλούς ανθρώπους αλλά δεν έχω συνηθίσει να γράφουν για μένα!

    Κάνε υπομονή και θα υπάρξουν κι άλλες συναντήσεις το καλοκαίρι στο νησί, με καλύτερο αλκοολ ας ελπίσουμε ;-) Ίσως και πιο νωρίς...που ξέρεις!

    Και την επόμενη φορά πες μου να σου δώσω καμιά φωτογραφία της προκοπής, απο κάνα γάμο ξέρεις, να είμαι έστω λίγο βαμμένη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχαχχααχα! Εντάξει θα το ΄χω υπ΄ όψιν μου! Αν και η ομορφιά για μένα δεν μετριέται με μακιγιάζ!

      Διαγραφή
  2. Εγώ και η Κατερίνα Γώγου. Ξέρεις εσύ. Άλλη μια φορά "έγραψες ". Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή