Απόκριες στη Λευκάδα

Τρία εικοσιτετράωρα έμεινα στη Λευκάδα! Το τελευταίο Σαββατοκύριακο της Αποκριάς, έκανε το νησί να πλημμυρίσει από κόσμο, που δεν πτοήθηκε από τη βροχή και την ψύχρα. 


Ναι, θα είμαι υπερβολική!
Ναι, δεν θα βρω τίποτα άσχημο!
Γύρισα κατενθουσιασμένη!
Δεν ξέρω αν φταίει, που είχα χρόνια να ζήσω Απόκριες, ή αν φταίει το ότι ήμουν στο νησί, με πρόσωπα αγαπημένα, δεν ξέρω τι φταίει αλλά πέρασα ένα από τα ομορφότερα τριήμερα της ζωής μου!
Ύπνος ελάχιστος, ίσα να στέκομαι στα πόδια  μου, βόλτες στην πόλη , στο κάστρο , στην παραλία. 
Συναντήσεις κορυφής στα στενά, και μπακλαβάδες και συμβουλές και παιχνίδια με φωτογραφίες και σχόλια σε γνωστό κοινωνικό δίκτυο (σας ευχαριστώ για όλα κε Τσάκαλε)!


Βόλτα στο μουσκεμένο κάστρο της έφηβης μου πριγκίπισσας, στα γεμάτα υγρασία χορτάρια του που έκαναν τα παπούτσια μου μουσκίδι και τα πόδια μου να ξυλιάσουν μέχρι να φτάσω σπίτι και όμως όχι μόνο δεν με πείραξε αλλά  ένιωθα και όμορφα γι΄αυτό..... 



Ποδηλατάδα στην πρωινή βροχερή Λευκάδα, χωρίς ομπρέλα...


Καφέδες και συζητήσεις και μουσική  και γνωριμίες με νέα ευχάριστα παιδιά που ένιωσα μαζί τους σα να τα γνώριζα χρόνια! (Λευτέρη, Νατάσα, Νόρα, Βασιλική, Στάθη, είστε οι καλύτεροι!)

Και πάλι καφέδες με όμορφες δραστήριες υπάρξεις (Χριστίνα, Νικολέτα, ναι για σας λεω)
Παιχνίδια με φωτογραφίες και φωτογράφους και παρουσιαστές στα καρναβάλια, και συνεντεύξεις μονολεκτικές στη μέση της πλατείας και γέλιο ως τα πατώματα, και ξανά καφέδες και "κλαρίνα" (Νίκο, Έλενα, Κώστα, Παναγιώτη, ανεχτήκατε την τρέλα μου με απεριόριστη υπομονή).




Και ποτά, χορός, μπαρότσαρκες που είχα χρόνια να κάνω, με κάποιες έφηβες εκεί κάτω, που ξέρουν να γελάνε, γιατί έτσι πρέπει ....Η πριγκίπισσα του κάστρου, η Μάχη μου και οι συζητήσεις ως το ξημέρωμα.....Η Μάχη που μου έλεγε μόνο "ναι" σε ότι κι αν ζητούσα, που με έχανε ώρες και με έβρισκε ώρες.. Η Μάχη που της χρωστάω πολλά!



Και κάπου εκεί ένας μάγος ντυμένος στα λευκά που έκρυβε το πιο γλυκό μου φιλαράκι!


Και ένας αποκριάτικος χορός με λίγη από την αίγλη του παλιού καιρού, και μέσα σ΄ όλα αυτά εγώ , πότε πειρατίνα , πότε Ζορό, να τρέχω σαν παιδί να τα προλάβω όλα.


Μέσα σ΄ αυτό το Σαββατοκύριακο γέλασα όσο δεν έχω γελάσει τα δυο τελευταία χρόνια! Και μ΄ αυτό το χαμόγελό αποχαιρέτησα το νησί μου, με την ελπίδα να το δω πάλι σύντομα!




Και θα το δω!!!

Χρυσούλα Σκλαβενίτη

Νηπιαγωγός με καταγωγή από τη Λευκάδα. Εδώ μέσα κάνω πράξη τα ελάττωμα μου: να φωτογραφίζω, να ερευνώ και να γράφω για το νησί μου, σ΄ ένα μείγμα ρομαντισμού και αυστηρού ρεαλισμού... γιατί πάντοτε ακροβατούσα ανάμεσα σ' αυτά τα δυο.

2 σχόλια:

  1. Α, ρε χαζό τίποτα δεν μου χρωστάς, αφού ξέρεις ότι σ΄αγαπάω πολύ και τώρα ακόμα πιο πολύ. Σε περιμένω.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή