"Απέναντι από το κοσμοπολίτικο σήμερα Νυδρί, στη βόρεια απόληξη της χερσονήσου του Γενίου-Βλυχού, είναι χτισμένο ένα μικρό κατάλευκο εκκλησάκι. «Το εκκλησάκι του βράχου», για όσους δε γνωρίζουν ότι είναι αφιερωμένο στην Αγία Μεγαλομάρτυρα Κυριακή.

Η παράδοση αναφέρει πως οι ναυτικοί που περνούσαν από το σημείο αυτό τις νύχτες, έβλεπαν ένα φως στη σπηλιά που σχηματιζόταν ανάμεσα στους βράχους της ακτής. Στο βράχο με τη σπηλιά δεν μπορούσαν να πλησιάσουν με ευκολία, γιατί εκεί ξεσπούσε το αγριεμένο κύμα της θάλασσας. Λίγο ψηλότερα από τα βράχια που χτυπούσε το κύμα βρισκόταν μία ευρύχωρη σπηλιά. Εκεί ένας από τους ιδιοκτήτες των γειτονικών κτημάτων -Κακονάς στο επώνυμο, από το γειτονικό Βλυχό- βρήκε μία εικόνα της αγίας Κυριακής. Την πήρε και την τοποθέτησε σε άλλο, πιο ομαλό, μέρος του κτήματός του, σχεδιάζοντας να χτίσει μικρό προσκυνητάρι. Στάθηκε όμως αδύνατο αυτό, γιατί έβρισκε ξανά την εικόνα στην σπηλιά του βράχου.

Άγνωστο το πώς βρέθηκε στο μέρος εκείνο το εικόνισμα της Αγίας. Το γεγονός είναι, πάντως, πως πλήθη πιστών -ή και περίεργων- προστρέχουν μέχρις εκεί, στις 7 Ιουλίου κάθε χρόνου, για να τιμήσουν την Μεγαλομάρτυρα και θαυματουργό Αγία Κυριακή."

Έχω χρόνια να  βρεθώ τέτοια μέρα στο Βλυχό. Ήταν μέρα γιορτής! Ξυπνάγαμε πρωί (για τα δεδομένα μας), βάζαμε τα "καλά μας", στηνόμαστε στο μώλο μπροστά από το μπακάλικο του "Μάντζου" και περιμέναμε το καΐκι που θα μας πήγαινε στην "Κυρούλα". Αμυδρά θυμάμαι κάποιες φορές να πηγαίναμε και με τη βάρκα του παππού. Ενώ κάποιες άλλες παίρναμε το καΐκι από το Νυδρί. Κόσμος και κοσμάκης εκεί. Περήφανες Λευκαδίτισσες με τις όμορφες φορεσιές, πρωτευουσιάνες/οι που παραθέριζαν στας εξοχάς και ένας συμφερτός από παιδάκια που τραβολογούσαν γονείς και παππούδες στους πάγκους με τα παιχνίδια. Και αφού προσκυνούσαμε, κάναμε βόλτα στην εμποροπανήγυρη, στον τάφο του Δαίρπφελντ, άντε πάλι πίσω στο χωριό για τη συνέχεια της μέρας μας...παιχνίδι, μπάνιο κλπ.. Το βραδάκι, ξαναματαβάζαμε τα καλά μας γατί με τον παππού συνήθως, μιας και συνήθως ο πατέρας μου δεν ήταν εκεί, πηγαίναμε στα..."κλαρίνα"!!! Βέβαια αργότερα, είχαμε και ..."μπουζούκια", τα οποία εμείς οι νεολαίοι τα προτιμούσαμε...Δεν είμαι σίγουρη, μιας και στο μυαλό μου ένας χαμός υπάρχει και δε θυμάμαι  δυστυχώς πολλά, αλλά έχω την εντύπωση ότι τα "μπουζούκια" τα έφερε στο Βλυχό ο "Jim the Greek"  ένας φοβερός τύπος από την Άρτα αν θυμάμαι καλά που κυκλοφορούσε με ένα ροζ αυτοκίνητο ....σκαθάρι;;;; που είχε νοικιάσει το γειτονικό ταβερνάκι του μπάρμπα Αλέξη και το κανε...american bar κάθε Σάββατο! Στα κλαρίνα λοιπόν και αργότερα στα μπουζούκια ρίξαμε και τους πρώτους χορούς μας...με τις παραγγελίες, τη χαρτούρα και τις παρεξηγήσεις στα πρώτα.... με  ελεύθερο χορό και χασαποσέρβικα μέχρι τελικής πτώσεως στα δεύτερα...

Κάθε χρόνο λέω ...του χρόνου τέτοια μέρα θα ΄μαι στο Βλυχό....μπαααα δεν τα ΄χω καταφέρει.....και μου ΄χει μείνει απωθημένο..και τα απωθημένα δεν είναι καλά!