Γιατί όταν μια βιβλιοθήκη ξυπνάει τον γίγαντά της ... είναι όμορφα



Κάθε βιβλιοθήκη φαντάζομαι πως έχει ένα σοφό γίγαντα που απλωμένος μέσα στο χώρο της νωχελικά, με κάθε ανάσα του ... κάθε βιβλίο ... προσφέρει τη σοφία του σε όποιον έχει το θάρρος να τον πλησιάσει και να ακούσει τον ψίθυρο που κρύβεται μέσα της.
Και θέλει θάρρος μεγάλο να το κάνεις αυτό, γιατί ο γίγαντας φαντάζει τρομακτικός και απρόσιτος και θα πρέπει να φτάσεις σε απόσταση αναπνοής κοντά του για να καταλάβεις ότι δεν είναι παρά άκακος και ευγενικός και το μόνο που θέλει είναι να αφεθείς σε αυτό που προσφέρει παίρνοντας ένα βιβλίο από το ράφι. Στη συνέχεια απλά πρέπει να αφήσεις ελεύθερες τις αισθήσεις σου για να γίνει το βιβλίο ... η ανάσα του, "κτήμα" σου.
Την όσφρηση ... μύρισε το χαρτί, μια μυρωδιά που την έχουμε ξεχάσει.
Την αφή ... άγγιξε το δέσιμο του, το δέρμα που το ντύνει ή το χοντρό χαρτί που μπορεί να ΄ναι και σκισμένο στην άκρη του, ή ίσιωσε την διπλωμένη σελίδα που ο προηγούμενος αναγνώστης είχε ξεχάσει στο απόσπασμα που του άρεσε.
Την ακοή ... ξεφύλλισε το κι άκου τους ψιθύρους που βγάζει κάθε σελίδα καθώς περνά βιαστικά μπροστά από τα μάτια σου.
Την όραση ... δες τα μικρά μαύρα σημάδια στο χαρτί σκορπισμένα, πόσα άραγε έχουν να σου δείξουν!
Τη γεύση ... όχι μην το δοκιμάσεις στην κυριολεξία, αλλά να "γεύσου" μεταφορικά αυτό που θα σου δώσει ... τη γνώση, την χαλάρωση, την ψυχαγωγία, τον προβληματισμό.
Όσο υπάρχουν άνθρωποι με θάρρος, ο γίγαντας μας παραμένει ξύπνιος και τεμπέλικα χαίρεται με την κίνηση γύρω του και χαμογελά.
Έρχονται όμως κι εκείνες οι μέρες που οι άνθρωποι παύουν να έρχονται στη βιβλιοθήκη, κι ο χώρος ερημώνει κι ο γίγαντας πέφτει σε λήθαργο βαθύ και ξεχνιέται και γεμίζει σκόνη και χάνεται.
Κάπως έτσι έγινε και με μια μικρή δανειστική βιβλιοθήκη σε ένα χωριό της ανατολικής Λευκάδας. Στο Βλυχό.

Η βιβλιοθήκη ιδρύθηκε το 1993 όταν το χωριό ήταν ακόμα κοινότητα και στεγάστηκε στο πρώτο όροφο του κτηρίου που φιλοξενεί σήμερα τον Δημοτικό Παιδικό Σταθμό και παλαιότερα το ΚΕΠ στην πλατεία του χωριού. 
Λειτούργησε μέχρι το 2013 και από τότε ο γίγαντας της είχε λησμονηθεί. Τα βιβλία της, στα ράφια γέμισαν σκόνη και αφέθηκαν να μιλούν μονάχα τους  τα βράδια και να νοσταλγούν την ανθρώπινο χάδι επάνω τους.
Η βιβλιοθήκη παραδόθηκε στον Πολιτιστικό Σύλλογο Βλυχού-Γενίου "Θέαλος" τον Φεβρουάριο του 2016 και μέλος του συλλόγου ανέλαβε την καταγραφή και την εκ νέου ταξινόμηση των ήδη υπαρχόντων βιβλίων αλλά και των νέων που έχουν ήδη δοθεί ως δωρεά με στόχο μέσα στο φθινόπωρο να επαναλειτουργήσει και να αποτελέσει μια μικρή όαση γνώσης και ψυχαγωγίας για μικρούς και μεγάλους.

Πολύτιμη σύμμαχος η κα Μαρία Ρούσσου, διευθύντρια της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Λευκάδας, βοήθησε με τις συμβουλές της περί οργάνωσης και εμπλουτισμού της βιβλιοθήκης.
Ελπίζουμε όλες οι βιβλιοθήκες που κοιμούνται στο νησί να ξυπνήσουν σύντομα του γίγαντες τους.
Ελπίζουμε νέες να δημιουργηθούν και να δώσουν χώρο στο δικό τους γίγαντα να απλωθεί και να δροσίσει με την ανάσα του ζεστούς χώρους που θα μοσχομυρίζουν βιβλίο.
Γιατί όταν μια βιβλιοθήκη ξυπνάει τον γίγαντά της ... είναι όμορφα




Πηγή: My Lefkada

Χρυσούλα Σκλαβενίτη

Νηπιαγωγός με καταγωγή από τη Λευκάδα. Εδώ μέσα κάνω πράξη τα ελάττωμα μου: να φωτογραφίζω, να ερευνώ και να γράφω για το νησί μου, σ΄ ένα μείγμα ρομαντισμού και αυστηρού ρεαλισμού... γιατί πάντοτε ακροβατούσα ανάμεσα σ' αυτά τα δυο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου