Η πρώτη μου επίσκεψη στο μικρό εκκλησάκι της Ανάληψης στον Πόρο, το περσινό καλοκαίρι επηρεάστηκε αρχικά από τον ενθουσιασμό μου, που ανακάλυψα ένα ακόμα μικρό ναό με τοιχογραφίες και μάλιστα τόσο παλιό, που ήταν άγνωστος έως τότε σε μένα.
Αμέσως μετά όμως, εκείνο το "γιατί να συμβαίνει αυτό" που θα με συνόδευε από κει και πέρα σε κάθε τέτοιου είδους ανακάλυψη στο νησί, με έβαλε στη διαδικασία να καταγράψω με τον ερασιτεχνικό φακό μου, όλες τις πληγές που άφησε ο χρόνος και ο εγκέλαδος στις συχνές επισκέψεις του στη Λευκάδα, στον μικρό αυτό ναό και να προσπαθώ να βρω πιθανές δικαιολογίες για αυτή την κατάντια.
Δεν βρήκα καμία. Και το ότι υπάρχουν πολλά μνημεία μεγαλύτερης ιστορικής ή θρησκευτικής αξίας στο νησί σε αυτή την άθλια κατάσταση, με αφήνει παγερά αδιάφορη.
Αφού υπάρχουν λοιπόν, γιατί τα αφήνετε να πεθαίνουν;
Η έλλειψη χρημάτων και η φράση, "εδώ πεθαίνει κόσμος, εσύ για τους τοίχους νοιάζεσαι" πάλι δεν μου λέει κάτι, μιας και η κατάσταση ήταν ακριβώς ίδια ακόμα και την εποχή των παχουλών αγελάδων.
Η αδιαφορία είναι αυτή που θάβει ανθρώπους, πολιτισμό και ιστορία, όχι τα χρήματα.
Κατά τη διάρκεια του χειμώνα και ανασκαλεύοντας τις φωτογραφίες του καλοκαιριού ανέβασα στο "Λευκάδα η πατρίδα μου" ένα μικρό άρθρο (Προσεχώς υπό κατάρρευση; ... Ο μικρός ναός της Ανάληψης στον Πορο), αφιερωμένο στην Ανάληψη, με την ελπίδα ίσως να ευαισθητοποιηθούν οι αρμόδιοι για την αποκατάσταση του θρησκευτικού αυτού μνημείου. Το άρθρο αναδημοσιεύτηκε στο My Lefkada .
Ένα χρόνο μετά, το καλοκαίρι του 2015 πια, η επίσκεψή μου στον ίδιο χώρο, μου άφησε μια πικρή γεύση απογοήτευσης, μιας και τίποτα δεν έχει αλλάξει.
Η "Ανάληψη" ανήκε στην οικογένεια Αρέθα και βρίσκεται σε έναν χωμάτινο δρόμο στα ΒΑ του χωριού. Έχει (πληγωμένες) τοιχογραφίες, πιθανόν έργα του 18ου αιώνα, στο τοίχινο τέμπλο του, στην Αψίδα και την Πρόθεση. Η κτίση του ανάγεται στα χρόνια της Ενετοκρατίας (1684-1797).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου