Πήγα για δεύτερη χρονιά και αυτή τη φορά δεν φωτογράφισα μόνο αλλά πήρα και μέρος!
Πλήρως αποτυχημένα βέβαια, αλλά τι σημασία έχει;



Έπαιξα κι εγώ αμπαλί!



Ο σύλλογος που συνηθίζει να μας φέρνει κοντά, εμάς που ζούμε στη μεγάλη και άχαρη πόλη, μακριά από το νησί,  ο σύλλογος της Ηλιούπολης, των Λευκαδίων, με τις όμορφες εκδηλώσεις του, μας μάζεψε κι εφέτος στην 4η διοργάνωση του τουρνουά Αμπαλί.

Δεν θα αναλύσω εδώ τι είναι το αμπαλί και πως παίζεται, το έχω κάνει παλαιότερα, θα το κάνω και αργότερα!









Εδώ απλά θα σας πω ότι πέρασα πολύ όμορφα, ότι είδα φίλους, ότι έπαιξα σαν παιδί, αν και το αμπαλί δεν είναι παιδικό παιχνίδι, ότι η φιλοξενία ήταν άψογη, και τα σουβλάκια και το κοντοσούβλι πεντανόστιμα!!!













Μεγάλοι και μικροί, "επώνυμοι" και επώνυμοι, γυναίκες, άντρες και παιδιά, κάθε ηλικίας, πήραν μέρος στο διασκεδαστικό και ...πιστέψτε με ...πορωτικό παιχνίδι και το χάρηκαν πολύ!

Αξίζει να σημειωθεί ότι λίγο πριν ξεκινήσουν οι παίκτες να πετούν τις "ροτέλες", στον εσωτερικό χώρο του συλλόγου περίμενε μια έκπληξη τους λιλιπούτειους επισκέπτες, από ένα επίσης λιλιπούτειο καλλιτέχνη, το Λεωνίδα, που με το Θέατρο Σκιών του χάρισε στιγμές γέλιου και χαράς!



Το επόμενο ραντεβού ακόμα πιο παραδοσιακό, στο πανηγύρι προε τιμή της Κυρά Φανερωμένης, στις 31 Μαΐου. Εκεί θα είμαστε!



Και του χρόνου!!!