Είχα ένα ποδήλατο .....

Ποιος είπε ότι τα καρκατζέλια δεν ζουν στην χώρα; Και ποιος είπε ότι βγαίνουν μόνάχα το Δωδεκάμερο;  Ποιος είπε ότι η χώρα δεν κρύβει ξωτικές και μαγεμένους που αλλοπαρμένοι γυρνάνε τα μεσάνυχτα και αλίμονο σου αν σε πετύχουν!

Όποιος στο είπε, κάνει λάθος! Εσύ εμένα θα ακούς! Εγώ ξέρω να περπατάω τη νύχτα χωρίς φεγγάρι και να βλέπω τις σκιές. Άκου με το λοιπόν και μη μιλάς!

Το ποδήλατο σου λέω το αρπάξανε τα καρακατζέλια. Τ΄ άκουσα εγώ προψές τα μεσάνυχτα που γύριζα απ΄ το μόλο. Το είδαν να αστράφτει στο σκοτάδι  και το λιμπιστήκανε. Θα ΄χουνε διαβεί τώρα με δαύτο ίσαμε με τον Καρβασαρά. Σιγά μη καθότανε στο νησί. Χαμένα τα πέρασες;

Τα είδα σου λέω, πετάγανε σα μύγες τα μισά και τα άλλα σερνόντουσαν σα φίδια στο δρόμο, και άλλα είχανε ποδάρια γίδας και φοράγανε προβιές. Βγαίνουν τα μεσάνυχτα, όταν ο κόσμος πλαένει, αλλά και να μη πλαένει τι τα νοιάζει;  Χωρίς μιλιά θα τονε βρούνε το πρωί.

Γι΄ αυτό να μη το σκας από τη μάνα σου τα βράδια. Γιατί άμα τα πετύχεις κακομοίρη μου μαύρο φίδι που  σ΄ έφαγε!

Το ποδήλατο το είδανε εκεί που το παράτησες, το πήρανε και του βγάλανε φτερά και τα είδα να πετάνε πάνω από τις σκεπές, και χορεύανε με τις φεγγαροαχτίδες. Και τα αστέρια χειροκροτάγανε και γελάγανε όλα μαζί και μου πήρανε το μυαλό.

Τι θα πει γιατί εγώ μιλάω; τι θα πει γιατί δε μου πήρανε τη μιλιά; Δεν κοτάνε σε μένα, σκιάζονται, γιατί τους μοιάζω και άμα με πλησιάσουνε θα κακοπεράσουνε.

Ξέχνα το τώρα το ποδήλατο, θα σου πάρει ο πατέρας σου τη Λαμπρή άλλο.
Κι άλλη φορά να μη το παρατάς!

Άει κοιμήσου τώρα και ξεσκότισε με!




ΥΓ ... Πρέπει να μάθω να μιλάω λευκαδίτικα ~~~~~~~~





Ευχαριστώ το Νίκο Καββαδά για την παραχώρηση της φωτογραφίας του

Χρυσούλα Σκλαβενίτη

Νηπιαγωγός με καταγωγή από τη Λευκάδα. Εδώ μέσα κάνω πράξη τα ελάττωμα μου: να φωτογραφίζω, να ερευνώ και να γράφω για το νησί μου, σ΄ ένα μείγμα ρομαντισμού και αυστηρού ρεαλισμού... γιατί πάντοτε ακροβατούσα ανάμεσα σ' αυτά τα δυο.

5 σχόλια: