Ομορφιά και ασχήμια




 Η Λευκάδα είναι το νησί που στερήθηκα για χρόνια. Είναι το νησί των γονιών μου, είναι το νησί το δικό μου, είναι το νησί των παιδιών μου! 

Έχει μια απερίγραπτη ομορφιά! 
Τοπία που εναλλάσσονται από την ηρεμία στην απόλυτη αγριάδα. 





Τοπία που χάνονται μέσα στα χρώματα του πράσινου, του γαλάζιου σε όλες του τις αποχρώσεις, του γκρίζου, στα κόκκινα , κίτρινα, μοβ, λευκά των ανοιξιάτικων λουλουδιών.



Τοπία που ξεπλένονται στο άσπρο των κυμάτων.
Τοπία που σε ταξιδεύουν στο χρόνο, μέσα από τα ερείπια τους.



Τοπία που σε ξεδιψάνε με δροσερό νερό.
Τοπία που σε γεμίζουν δέος και ανατριχίλα.


Τοπία που όταν τα αντικρίζεις λές: "Εδώ θα μείνω".


Ο χρόνος έχει αποδείξει ότι το νησί αυτό έχει και αξιόλογους ανθρώπους! 
Ανθρώπους της λογοτεχνίας, της ποίησης, της ζωγραφικής, της μουσικής, του θεάτρου!
Ακαδημαϊκούς,επιστήμονες,  ευεργέτες, ακόμα και πολιτικούς, αν και δεν τα πάω καθόλου καλά με αυτό το κομμάτι.
Έχει ακόμα και απλούς καθημερινούς ανθρώπους αγνούς, καθαρούς, ανθρώπους που παλεύουν να ζήσουν, να δαμάσουν τη φύση, να μάθουν απ΄αυτή.


Τότε γιατί την στερήθηκα; Γιατί αφού υπάρχει τόση ομορφιά;
Γιατί όπου υπάρχει ομορφιά, δίπλα της υπάρχει και η ασχήμια! 
Και παραδίπλα της ..... παράσιτα!
 Πλάσματα που ζουν από το δικό σου αίμα, από τη δική σου σάρκα! 
Πλάσματα που κρύβονται σε έναν όμορφο κόσμο και που με χαμόγελο σε πλησιάζουν, κολάνε δίπλα σου και σαν βδέλες σου ρουφάνε την ψυχή! 

Γιατί; Γιατί έτσι! Γιατί τα στερεότυπα, τα "ηθικά" πρέπει, οι  προκαταλήψεις  και οι συμπεριφορές και πεπαλαιωμένες απόψεις αιώνων έχουν μπει στην κορμί τους, έχουν γίνει ένα με τη ψυχή τους.
Άλλος λόγος; 
Για να φανούν! Να δείξουν την "υπεροχή" τους! Το κατόρθωμα τους! Κοίτα εγώ τι έκανα! Κοίτα πόσο μεγάλος και τρανός μπορώ να γίνω! Και αυτό γίνεται από πλάσματα που δεν έχουν ανάγκη να αποδείξουν τίποτα! Που έχουν ήδη πολλά και εκεί είναι το αρρωστημένο!

Αλήθεια για τα παράσιτα, νομίζω ότι υπάρχει κάτι που λέγεται ΠΑΡΑΣΙΤΟΚΤΟΝΟ!
Και ποιο είναι αυτό; 

Να χαμογελάς! Αυτό σκοτώνει!
Και να αγαπάς..ακόμα και τα παράσιτα!




Χρυσούλα Σκλαβενίτη

Νηπιαγωγός με καταγωγή από τη Λευκάδα. Εδώ μέσα κάνω πράξη τα ελάττωμα μου: να φωτογραφίζω, να ερευνώ και να γράφω για το νησί μου, σ΄ ένα μείγμα ρομαντισμού και αυστηρού ρεαλισμού... γιατί πάντοτε ακροβατούσα ανάμεσα σ' αυτά τα δυο.

4 σχόλια:

  1. Αγαπημένη μου, μπράβο άλλη μια φορά. Είσαι υπέροχη!!! Σ΄αγαπάω πολύ - πολύ ( έχει καταντήσει κλισέ αλλά αυτή είναι η αλήθεια).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τελικά αυτά τα άσχετα που γράφω...είναι μάλλον προσωπική μας υπόθεση!!! Και εγώ σ΄αγαπάω!
      Και όλους τους άλλους ακόμα και τα παράσιτα.....

      Διαγραφή
  2. Στο ξανάπα κοριτσάκι μου...τα παράσιτα τα ξεκολλάμε από πάνω μας κ τα πετάμε μακριά!!!!!! ....Δεν "κάνει" να μας πίνουν το αίμα!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και εχεις δίκιο...απλά κάποια ξεκολανε δυσκολα και .... απλά δεν εχουμε τη δυναμη να τα ξεκολησουμε

      Διαγραφή