Από μικρός είχα το διάβολο μέσα μου με το να κάνω καλή πλάκα στους άλλους, όταν όμως μερικές φορές φοβόμουν το άτομο που είχα στο μάτι να κάνω πλάκα έβαζα την ιδέα και εξηγούσα στους κολλητούς φίλους μου τι θα περιλάβει η πλάκα και την έκαναν αυτοί και έτσι δεν έμπαινα στο στόχαστρο. 

Φυσικά και σε μένα για αντίποινα μου έχουν κάνει πολλές πλάκες που ποτέ δεν θύμωσα αντιθέτως ήμουν και χαρούμενος.

Τώρα που είναι Αύγουστος και κάνει πολύ ζέστη θυμήθηκα μια πλάκα που έκανα στην αμμουδιά του Κάστρου της Λευκάδας περίπου το 1970 και θα σας την περιγράψω. Μια μέρα που πήγα για μπάνιο και καθόμουν στην αμμουδιά έρχεται μια σφήγκα ή τουλάχιστον έμοιαζε με σφήγκα και αλογόμυγα και με τσίμπησε στο μπράτσο. Αμέσως άρχισα να ξύνομαι στο μπράτσο και πονούσα ενώ συγχρόνως εσωτερικά εκεί που με τσίμπησε η σφήγκα σκλήρυνε το κρέας και έπιανα να έχει ένα εσωτερικό όγκο το χέρι μου. Αυτός ο όγκος κράτησε μέχρι να γίνει φυσιολογικό το μπράτσο μου, καμιά εβδομάδα περίπου, όπου στο διάστημα αυτό ξυνόμουν γιατί ένοιωθα φαγούρα. Με αφορμή αυτό που έπαθα έβαλα μια ιδέα στο μυαλό μου και την υλοποίησα για να κάνω πλάκα. 

Πήγα πολύ πρωί στην αμμουδιά του Κάστρου για μπάνιο όπου είχα μαζί μου και ένα μικρό βαζάκι μέλι. Πήγα στο σημείο της αμμουδιάς όπου συνήθως μαζεύονταν πολύς κόσμος και τα όμορφα κορίτσια και έπαιρνα μεγάλα βότσαλα και τα άλειφα με μέλι όπου και τα διασκόρπισα στην αμμουδιά. Όταν τελείωσα πήγα και κάθισα περίπου 80 μέτρα μακριά από αυτό το σημείο. Κατά τις 11 το πρωί μαζεύτηκε μεγάλο πλήθος κόσμου στην αμμουδιά για μπάνιο, εν τω μεταξύ ξαφνικά όλες οι αγριομέλισσες και σφήγκες της Ακαρνανίας σαν ένα σμήνος έφθασε στην παραλία με κίνητρο το μέλι που είχα διασκορπίσει. Έβλεπες τον κόσμο να είναι όρθιος να τρέχει να φωνάζει και να κουνά τα χέρια τους για να διώξει τις σφήγκες. Ήταν μια εικόνα πανικού. Τότε δεν υπήρχαν κινητά να γράψω και κανένα βιντεάκι. Αυτή και τις επόμενες μέρες γελούσα με την ψυχή μου