Φθινοπώριασε... Και ο πρώτος πυρετός ήρθε! Και να ΄μαι βραδιάτικα κουκουλωμένη κάτω από ένα ψευτοκουβερτάκι, να τουρτουρίζω και να σκέφτομαι ξανά το καλοκαίρι! Το καλοκαίρι γενικά...το φετινό, το περσινό, πριν δέκα χρόνια, πριν είκοσι..πριν τριάντα - τριανταπέντε. Και πάλι το ζαβό το μυαλό πίσω πάει....πίσω πίσω, στο βάθος του ντουλαπιού και σκέφτομαι την ανεμελιά, τότε που δεν μας ένοιαζε τίποτα! 

Κοιτάω και τα παιδιά σήμερα, τα δικά μου, στο σχολείο, όλα ανικανοποίητα, όλα θέλουν κάτι άλλο από αυτό που έχουν, βαριούνται εύκολα, ζητάνε διαρκώς! 

Εμείς δεν ήμασταν έτσι! Θυμάμαι τον εαυτό μου με ελάχιστα παιχνίδια και όμως να είμαι ευχαριστημένη, Θυμάμαι να μη ζητάω ποτέ τίποτα (βέβαια αυτό στην πορεία αποδείχθηκε κακό, γιατί, όχι μόνο δεν ζητούσα, αλλά δεν ήξερα και να ζητάω, και όταν άρχισα..πριν λίγο καιρό να το κάνω... ο τρόπος μου ήταν απόλυτος και πείραξε κόσμο.....). 

Πώς περνάγαμε; Απλά! Καλοκαίρια πάντα στο ίδιο μέρος, αλλά τεράστια, χορταστικά! Η παρέα δεν έλειπε, ούτε η θάλασσα, ούτε το παιχνίδι. Και δεν μιλάω φυσικά για τα παιχνίδια των παιδιών σήμερα, ούτε ηλεκτρονικά υπήρχαν, ούτε κινητά, ούτε καν τηλεόραση.  Μιλάω για τα παιχνίδια του δρόμου, κρυφτό, κυνηγητό, κουτσό , σκοινάκι, βασιλιά βασιλιά. Μιλάω για χώμα , για πέτρα, για βρόμικα χέρια και ρούχα,  μιλάω για μουτζουρωμένα πόδια, για μαύρες πατούσες από την ξυπολυσιά! Μιλάω για σπασμένα κουζινικά, για πέτρες και ξυλάκια που μεταμορφώνονταν σε ό,τι ήθελες..

Πιο θεατρικό παιχνίδι; Εμείς το ζούσαμε εκεί, ρόλοι άπειροι, σενάρια τρελά, φαντασία που οργίαζε! Που πάει τόση φαντασία όταν μεγαλώνουμε; πώς χάνεται; Γιατί; Τίποτα δεν βγαίνει αυθόρμητο πια.....Όλα αυστηρά προγραμματισμένα, όλα στην τρίχα..που ποτέ δεν είναι φυσικά γιατί έχουμε και το ανικανοποίητο για τα πάντα.

Ποια ήταν η χαρά μας τότε; Μια βόλτα με ποδήλατο, ένα μπάνιο στη θάλασσα, ένα παγωτό το απόγευμα, μια βόλτα με τη βάρκα του παππού, ο δρόμος, οι φίλοι, τα ξαδέρφια!

Το Βλυχό, η Λευκάδα και όλα σταματούσαν εκεί και όλοι ήμασταν ευτυχισμένα παιδιά!

Ανέβηκε ο πυρετός και παραμιλώ μάλλον!

 Δεν γυρνάνε πλέον τα καλά παιδία σε εκείνα τα χρόνια ..που λέει και το τραγούδι! 

Θα πρεπε όμως!

Δεν γυρνάνε λέμε πίσω ποτέ τα καλά παιδιά σε εκείνα τα χρόνια