Μ΄ ένα ποδήλατο κέρδισα ζωή! 

Δυο μέρες...δυο πρωινές βόλτες και ένιωσα ότι είμαι στον παράδεισο! Ότι κέρδισα το πιο όμορφο δώρο του κόσμου!  

Είδα μετά από πάρα πολλά χρόνια, ένα μικρό κορίτσι να βγαίνει από την τρύπα της ψυχής μου και να χαμογελά δειλά στον ήλιο! Για λίγο βέβαια.... αλλά χάρηκα τόσο πολύ που το είδα! Σχεδόν έκλαιγα...γιατί πίστευα ότι είχε πεθάνει, ότι δεν θα ξανάβγαινε ποτέ, ότι θα έμενε εκεί μέσα, ένα άψυχο κουφάρι, που ποτέ δεν θα το ανακάλυπτε κανείς! Τώρα τουλάχιστον ξέρω ότι είναι ζωντανό, κρυμμένο , αλλά ζει...

Ένα τριήμερο στη Λευκάδα, μια βόλτα στη Γύρα, στην πόλη, στο κάστρο....

Η πρωινή υγρασία, ο ήλιος που προσπαθεί να τη διαλύσει, τα πουλιά...., η θάλασσα.....

Εγώ τουλάχιστον, δεν ήθελα κάτι άλλο εκείνες τις στιγμές για να είμαι περισσότερο ευτυχισμένη! Μου αρκούσαν αυτά!

Όσο κι αν μου ΄λεγαν ότι η Λευκάδα είναι "πίκρα'' το  χειμώνα, δεν πτοήθηκα..

Εγώ θα ξαναρθω, καταχείμωνο, και θα κάνω το ίδιο....

Ποδήλατο.....