Και ξαφνικά, ένα βράδυ, η κατά τα άλλα ήσυχη γειτονιά, εκεί κοντά στο σχολείο μου..καίγεται! Ένας φόνος, μια πορεία, δακρυγόνα, ματ, φωτιά, ξύλο, μίσος.....

Η καθημερινότητα μας δηλαδή πλέον! Τα τελευταία χρόνια από τότε που μπήκαμε σ΄ αυτή την κατάσταση τρομοκρατίας (και τρομολαγνίας θα λεγα, μιας και μάλλον την καταβρίσκουμε με το να μας τρομοκρατούν και εμείς να ΄μαστε στον κόσμο μας) ο ένας απλά πρέπει να μισεί τον άλλο!  Ο λόγος της ύπαρξής μας είναι πια το μίσος! Πρέπει να μισούμε κάποιον για να νιώθουμε ότι ζούμε.

Βέβαια αν μας ρωτήσει κάποιος γιατί μισούμε θα τον κοιτάξουμε υποτιμητικά και αμέσως θα βρούμε χίλιες δυο απαντήσεις να δώσουμε: γιατί φταίει  (ο άλλος πάντα) για την ανεργία, για το χάλι στην παιδεία και στην υγεία, για το ότι οι μισθοί έπεσαν, γιατί δουλεύει λίγο, γιατί είναι τεμπέλης (αυτό πάει για μας τους δασκάλους)....Ακόμα και για τον Ερμή που είναι ανάδρομος ..και γι΄αυτό Ο ΑΛΛΟΣ πάντα φταίει...

Εμείς, Εγώ, ποτέ...Εγώ ζω στο χρυσό μου κλουβί προστατευμένη, έχω τη δουλειά μου, την οικογένεια μου, το σπίτι μου, τα ψυχολογικά μου, τα θέλω και τα πρέπει μου...τι με νοιάζει αν εκεί έξω ο κόσμος καίγεται; Έχω αγκαλιά την τηλεόραση μου, τον υπολογιστή μου, ξαπλώνω στον καναπέ μου, διασκεδάζω με τους φίλους μου, πίνω, τρώω, ζω χαλαρά και δεν με νοιάζει ο άλλος ...ας καεί, αρκεί η φωτιά να μη με πλησιάσει. Και για να είμαι και σίγουρη ότι δεν θα χρειαστεί ναι σηκωθώ από τη βολή μου για να τη σβήσω, αν τυχόν και έρθει προς τα δω...έχω και καλού κακού ένα αυτόματο σύστημα πυρόσβεσης που το ΄χω χρυσοπληρώσει να μου κάνει τη δουλειά...Μόνο που στις περισσότερες των περιπτώσεων το σύστημα πυρόσβεσης τα κάνει πλακάκια με τη φωτιά και αργά ή γρήγορα και εγώ η υπεράνω όλων, η "πάντα έχω δίκιο" θα γίνω φλαμπέ και μάλιστα χωρίς να το καταλάβω! Και τότε θα ΄ναι αργά.....

Τότε το Εγώ, το Εμείς, το Εσείς, το Αυτοί...δεν θα έχουν σημασία γιατί όλοι τελικά ή θα βράσουμε στο ίδιο καζάνι, ή θα γίνουμε το καζάνι για να βράσουμε τους πραγματικούς ΑΛΛΟΥΣ που μας έσπειραν το μίσος και εμείς σαν ηλίθια πεινασμένα πτηνά πέσαμε μέσα του......

Στο χέρι μας είναι να διαλέξουμε ποιος θα ΄ναι ο ρόλος μας!