Το πρωινό μας μπάνιο στο Βλυχό, όσο ήμασταν ακόμα παιδιά, ήταν απλούστατο. Μαγιό, φορεμένο από την ώρα που σηκωνόμασταν από το κρεβάτι, και λίγα βήματα. Γιατί κολυμπούσαμε ακριβώς μπροστά από το σπίτι, στο μώλο, μέσα στον κόλπο του Βλυχού. Βέβαια σήμερα, αν και η μητέρα μου επιμένει να κολυμπά ακόμα εκεί, εγώ προσωπικά δεν θα το έκανα! Τότε όμως ήταν αλλιώς. Πρώτα από όλα δεν υπήρχαν τα αναρίθμητα σκάφη που με τα κατάρτια τους πολλές φορές θυμίζουν δάσος. Τότε ήταν σχεδόν άδειος, κυκλοφορούσαν μόνο οι ψαρόβαρκες και τα πριάρια. Άντε που και που να έμπαινε και κάνα σκαφάκι, άντε δυο, τρία..μέχρι εκεί.!

Ξημέρωσε λοιπόν και ένα πρωινό του ΄83..., μήνα δε θυμάμαι. Κατεβήκαμε στο μώλο, βουτήξαμε και αρχίσαμε τα παιχνίδια, τις φωνές, τη φασαρία. Μέχρι που εγώ...πανέξυπνο παιδί από τότε.....άρχισα να ουρλιάζω: "Καρχαρίας, καρχαρίας, είδα ένα φτερό... όλοι έξω......!" Πανικός! Βγήκαμε όλοι έξω τρομοκρατημένοι και προσπαθούσαμε να διακρίνουμε στο γαλάζιο του κόλπου το φτερό του καρχαρία..... Φυσικά μαζεύτηκαν και οι μεγάλοι και σε σύντομο χρονικό διάστημα το φοβερό θαλάσσιο θεριό , έγινε δελφίνι! Είχε εγκλωβιστεί το καημένο στον κόλπο και δεν έβρισκε την έξοδο.  Έμεινε μέρες ή μπορεί και όχι..εμένα που φάνηκαν πολλές τότε, γιατί δελφίνι δελφίνι αλλά εγώ στη θάλασσα ξαναμπήκα όταν βεβαιώθηκα ότι έφυγε......γενναίο επίσης παιδί από τότε..... 

Κάνοντας βαρκάδα με την διάσημη βάρκα "Σούλα", του παππού βγήκαν οι παρακάτω φωτογραφίες, τις οποίες ανακάλυψα το μεσημέρι ψάχνοντας για ..υλικό. 

Δυστυχώς δεν είναι σκαναρισμένες. ίσως έβγαιναν καλύτερες! Ωστόσο μπορείτε και εσείς να διακρίνετε το φτερό του ...καρχαρία, που με έκανε να χάσω τα μπάνια μου!